Vorige week publiceerden we het relaas van een eigenaardige moederliefde. Gezien het vandaag Moederdag is was dat wel een goede reden om Silke Catteeuw-De Smul uit te horen over het ontstaan van haar kortstrip L’Amour Maternel.
door Bruno Willaert
Wat moet de lezer weten over jou?
Ik ben naast tekenaar ook singer-songwriter en probeer de kunsten altijd zo breed mogelijk te zien. Ik pin me niet graag vast op één discipline. Ik ben ook altijd zeer geboeid door de processen en de technieken om te creëren. Vandaar dat ik zo geboeid ben door etsen en zeer graag met deze techniek werk.
Het is jammer dat mensen vaak in vakjes denken en disciplines van elkaar scheiden. Het gaat er gewoon om jezelf uit te drukken.
Je verhaal L’Amour Maternel, dat we vorige week publiceerden op Pulp deLuxe, is gebaseerd op een Afrikaanse mythe. Hoe is je verhaal tot stand gekomen? Moest je het niet weten zou je immers denken dat het ook het werk is van een Afrikaanse tekenaar.
Dit werk is gemaakt voor een opdracht waarvoor we ons moesten inspireren op het Afrika Museum in Brussel. Dit museum vond ik zo dubieus, zeker sinds de vernieuwing, dat ik niet goed wist wat ik hiermee moest doen. Het was moeilijk om niet te veel ‘zwart-wit’ te gaan denken. Daarom ging ik op zoek naar verschillende Afrikaanse verhalen die me konden inspireerden zodat ik een concrete leidraad had om rond te werken. Het verhaal die ik uiteindelijk koos sprak me aan om dat het zo vreemd, luguber maar tegelijkertijd ook tijdloos is en enorm tot de verbeelding sprak.
Zelfs als je de clou van het verhaal niet kent kan je er nog steeds je eigen verhaal van maken. Heb je dat bewust gedaan?
Ja. Het was voor mij heel belangrijk om een universeel verhaal te maken. Ik wou het voor iedereen toegankelijk maken en heb ook geprobeerd om eerder van de omgeving de hoofdrol te maken.
Op je website zag ik dat je ook je eigen interpretatie maakt van bekende werken, zoals van De Dulle Griet van Breughel. Kan je daar iets meer over vertellen?
Dit werk was een opdracht waarbij ik het werk van een klasgenoot moest interpreteren. De houding van de figuur die mijn klasgenoot schilderde deed me aan De Dulle Griet denken en daarom probeerde ik er iets mee te doen. Ik vind het interessant om naar andere werken te refereren, alleen is het altijd een zoektocht naar hoe ik dit op de meest interessante manier kan doen. Als kunstenaar kunnen we niet meer ontkennen dat we ‘onze mosterd wel altijd ergens anders halen’, daarom moet die referentie niet altijd subtiel zijn volgens mij.
Waar haal je doorgaans je inspiratie vandaan?
Zoals ik eerder al zei is het vaak de techniek die mij inspireert en mij helpt met vormelijke beslissingen. Voor de rest komt mijn inspiratie gewoon overal vandaan!
Tekenen is niet je enige passie. Je bent ook singer-songwriter en met je eigen band heb je een paar jaar geleden ook je eigen plaat uitgebracht. Hoe zie je jezelf evolueren in de toekomst met al die verschillende disciplines?
Ik ben iemand die me artistiek in verschillende disciplines uit. Het is niet altijd gemakkelijk om met zoveel verschillende dingen bezig te zijn. Het heeft me vaak al tegengewerkt en ik heb er ook al negatieve reacties over gekregen. Ik weet dat ik nooit ergens virtuoos in zal worden of uitblinken en dat is soms moeilijk. Maar ik begin meer en meer de kwaliteit in te zien van het ‘allround’ zijn. Het is jammer dat mensen vaak in vakjes denken en disciplines van elkaar scheiden. Het gaat er gewoon om jezelf uit te drukken, en dan is het ook gewoon een kwaliteit als dat ik verschillende disciplines kan, en nog het mooiste als dat samen gebeurt!
Daarom ben ik wel trots op mijn eerste CD die ik uitbracht samen met een geïllustreerd boek waarin ik zonder schaamte muziek bij tekst en beeld voeg. Soms mis ik mijn onbezonnenheid van vroeger daarin (haha). Ik maakte ook al een animatiefilmpje met een eigen ingezongen lied. Dit zijn meestal de projecten waar ik het meeste van mezelf in kwijt kan. Het een vult het ander aan!
Je zette ook al je eerste stappen in de plaatselijke politiek. Heb je nog verdere ambities op dat vlak?
Politiek is zeker belangrijk maar ik heb hier geen verdere ambities in. Ik heb wel enorm veel respect aan diegene die zich hier oprecht en eerlijk voor inzetten want dat is heel belangrijk! Omdat ik al zo’n duizendpoot ben laat ik het politiek onderdeel in de toekomst toch aan grotere experten over (lacht).
Wat mogen we nog van je verwachten in de toekomst?
Ik heb geen idee! Ik weet wel dat ik altijd artistiek bezig blijf. Tegen eind dit schooljaar heb ik normaal mijn diploma als leerkracht en ik hoop ooit zelf lessen in vrije grafiek te kunnen organiseren. Er is ook een vooruitzicht voor een tweede album maar wanneer weet ik nog niet. Mijn interesses liggen overal dus wie weet waar die mij leiden…
L’Amour Maternel op Pulp deLuxe »
Profiel Silke Catteeuw-De Smul »
