Onlangs publiceerden we A Young Artist van Sara Mertens op Pulp deLuxe en vorig jaar nog Soms, op dagen. Hoe deze twee strips deel uitmaken van een groter geheel komen we vandaag te weten in een gesprek over onder andere vierhoeksverhoudingen en zwevende vrienden.

door Bruno Willaert.

Wat moet de lezer weten over jou?
Ik woon en werk in Antwerpen, als ik niet aan het tekenen ben, ben ik aan het lezen of waarschijnlijk door een of ander raam aan het kijken. Ik heb het vaak veel te koud en soms plotseling te warm. Rond 17u is mijn gsm meestal plat.

Mijn inspiratiebronnen zijn strips, animatie en de mensen dichtbij mij of ver genoeg dat ik ze kan bespioneren.

Vorige week publiceerden we A Young Artist waaruit ik vooral onthoud dat jonge tekenaars wereldvreemd zijn.
Door zelf de wereldvreemde tekenaar uit te hangen in Italië. Maar daar heb ik vooral ontdekt dat ik zelfs na één dag met eender wie een gesprek zou aanknopen.

 

Je vertelde ons dat dit verhaal deel uitmaakt van een langer verhaal. Kan je ons daar al wat meer over vertellen? En maakt je vorige strip Soms, op dagen daar ook deel van uit?
Dat is zo. In dit deel krijgen we iets meer achtergrond over het personage dat ik ‘the young artist’ heb genoemd. Het verhaal gaat over vier mensen die elkaar ontmoeten op verschillende manieren. Die ontmoetingen gebeuren nooit meer dan in duo, en ze weten dit ook niet van elkaar. Een soort vierhoeksverhouding, al sluiten de meeste personages eerder vriendschap dan iets meer. Soms moeten ze daarna afscheid nemen, soms komen ze elkaar opnieuw tegen.

Soms, op dagen is een stukje uit het verhaal dat ik in Italië geschreven en getekend heb, maar waar nog iets meer werk aan is omdat ik toen zo wereldvreemd was. Het verhaal is één lange trip die de twee personages ondernemen, vooral op aansporen van de Zwevende Vriend. Het is een getekende reportage van de plaatsen waar ik in die periode geweest ben.

 

Ik kan het niet echt verklaren, maar het valt mij wel duidelijk op dat je aan het KASK studeerde. Wie of wat zijn jouw grote inspiratiebronnen?
Heel veel, veel te veel eigenlijk. Eens ik begin kan ik vaak moeilijk ophouden, maar in een soort samenvatting zijn dat strips, animatie en de mensen dichtbij mij of ver genoeg dat ik ze kan bespioneren. Ik kijk op naar tekenaars als Chris Ware en Lorenzo Mattotti, die een kwetsbaarheid en tederheid in hun tekeningen en verhalen brengen, maar ook grappig kunnen zijn. Daar streef ik zelf ook naar. Daarnaast ook de grenzeloze maar fijngevoelige absurditeit van tekenaars als Jim Woodring, Saul Steinberg, André Franquin, Yuichi Yokoyama, Jockum Nordström, Dominique Goblet, … Het houdt niet op.

Wat heb je opgestoken uit je periode aan het KASK?
Vooral om mijn plan te trekken. Maar dat vind ik een heel waardevolle les.

Traditionele afsluiter : wat ligt er momenteel nog op je tekentafel?
Op dit moment vooral veel schetsen en plannen voor het verhaal waar A Young Artist uit komt. Naast tekenen en schrijven ben ik ook op zoek naar een uitgever die er iets in ziet, en anders een manier om het zelf uit te geven.

Er staan ook glazen waar het water uit verdampt is, er liggen een boel potloden die bijna tot het einde geslepen zijn, gomsel en veel andere rommel, en af en toe een geïllustreerde brief die op een postzegel wacht.

 

A Young Artist op Pulp deLuxe »
Profiel Sara Mertens »

---