Een paar weken terug publiceerden we Prez Violence van Rob Croonenborghs op Pulp deLuxe. Vanavond wijdt hij ons in in zijn gewelddadige wereld die doorgaans bevolkt wordt door zombies, mutanten en blaxploitation films.

door Bruno Willaert

Dag Rob, wat moet de lezer over jou weten?
Dat begint al goed met direct moeilijke vragen. Ik ben al bezig met strips sinds de baarmoeder. Op het Vlaamsche landgebied kennen de lezers mij waarschijnlijk van oude contributies van kortverhalen bij Pulp deLuxe en Plots Stripmagazine. Ook talloze kortverhalen in buitenlandse anthologieën met de voornaamste zijnde FUBAR, Metropo en Broken Frontier Anthology. Scum of the Earth is ergens 2012 verschenen via Amerikaanse uitgever Action Lab. De bundeling is nog wel op Amazon verkrijgbaar. The World Front is mijn tweede boorling die enkel digitaal verschenen is via Action Lab. En dan werk ik nog als frequente inkleurder voor tekenaar Noel Tuazon voor de strip Kismet en nog andere kleine dingetjes. Dus eigenlijk niet veel noemenswaardig waardoor ik mijn eigen bijdrage aan het striplandschap eens goed de grond in boor. Een goeie dosis zwart kijken dat gaat er altijd in zoals zoete gin!

Als tiener uit een middelgroot dorp was Antwerpen een maandelijkse cocktail van films, comics en geest verruimende middelen.

 

Onlangs publiceerden we Prez Violence op Pulp deLuxe, een intense cocktail van zombies, mutants en gladiatoren overgoten met een licht Grindhouse-sausje. Vanwaar komt jouw grote liefde voor het Grindhouse-genre?
Dat moet ergens eind jaren ’90 geweest zijn in Antwerpen tussen gortige frituren en de hoerenbuurt, waar ook een geweldige videotheek was waar je kungfu films a volonté kon verorberen met een flinke scheut Italiaanse gore en de meest obscure Amerikaanse genre films. Op zoek naar extremen was dit zeker een goede voedingsbodem voor de rest van mijn film kijkend leven. Films zoals Hell of the Living Dead (1980), Terror at the Opera (1987) van Dario Argento maar ook Aziatische tentakel porno of zotte kungfu als Born Invincible (1978) en zoiets als The Fatal Flying Guillotines (1977) laten weinig aan de verbeelding over. Als tiener uit een middelgroot dorp, waarvan grote broer in een groot stad woonde, was Antwerpen een maandelijkse cocktail van films, comics en geest verruimende middelen. Op dat moment was die roes niet direct creatief maar heeft dan op nuchtere momenten toch voor inspiratie gezorgd.

 

Het titelpersonage uit Prez Violence lijkt wel een jongere versie van Pam Grier. Was zij, en de blaxploitationfilms waarin ze meespeelde, een belangrijke inspiratiebron voor deze strip?
Oh ja, zeker!! I love Pam Grier! The queen of blaxploitation! Vooral de Roger Corman geproduceerde women-in-prison films van begin jaren 70 met Pam Grier en later Foxy Brown en Coffy doen mijn broekje bibberen van plezier. Het blaxploitation genre is toch ook iets waar ik regelmatig aan refereer zoals het kortverhaal Gunter Barvoets dat jaren geleden al verschenen is in het stripmagazine P@per. Maar ook in nieuw werk breng ik hulde aan wulpse zwarte grieten.

 

We hadden het nog niet vermeld, maar deze strip heb je samen met scenarist Kurt Belcher neergepend, waarmee je wel vaker samenwerkt. Daarnaast werk je ook wel vaker met internationale scenaristen zoals Stephen Lindsay (Jesus Hates Zombies), Mark Bertolini (Scum of the Earth), Kyle J. Kaczmarczyk (FUBAR), … Hoe komen die samenwerkingen doorgaans tot stand?
Daar kan ik redelijk kort over zijn: social media. Kurt Belcher in het bijzonder ligt wel nauw aan mijn hartje, hij is mijn hillbilly broer van een ander land. Hij is een schrijver/tekenaar maar ik buit hem toch het liefst uit als scenario schrijver omdat die lekkere sappige dialogen kan schrijven. We zitten wel ergens op de zelfde golflengte en werken vooral samen op een atypische manier. Soms schrijft hij iets uit en teken ik letterlijk wat in het script staat of bied ik een idee en vuile dingen die ik wil tekenen aan en giet hij dat in een verhaal, zoals bij Prez Violence, oftewel doe ik alles Jack Kirby gewijs en is hij mijn Stan Lee die tekst en dialogen verzorgt, zoals bij mijn nieuwste strip We Eat The Living.

 

Welke strip van jou zou je aanraden aan lezers die nieuwsgierig zijn naar jouw werk (en waarom)?
Ja gatver, weer zo’n moeilijke vraag!! Het allerbeste dat je kan doen is mij volgen via Instagram, waar ik zeer actief ben, en in mindere mate via Facebook. Niet enkel tekeningen maar ook inkt filmpjes, process pictures maar ook rare films becommentariëren via Instastories. Leukste insta als je van film en comics houdt!!! Hou vooral in het oog wanneer ik mijn allernieuwste strip lanceer, want dat is echt wel mijn vuile liefdesbaby van western, exploitation, blaxploitation, sex en gore!!

De laatste jaren maak je veel kunstwerken van je favoriete films. Heb je daar nog plannen mee?
Kunstwerken is nu wel een hele mondvol tijdens een bukakke sessie. Ik noem dat voorzichtig: bezigheden tijdens de lockdown. Ik bied deze te koop aan via Instagram en ben van plan om er wel meer te maken als ik tijd heb. Dit geeft ook wel een goed beeld van wat iemand kan verwachten als die interesse heeft voor een “commissioned” tekening. Iemand? DM mij via Instagram of Facebook!

 

Wat brengt de toekomst je nog? Ik las dat je bezig bent met een nieuwe strip genaamd WE EAT THE LIVING. Op subtiele onderwerpen gaan we je wellicht niet snel betrappen ?
Momenteel ben ik inderdaad bezig met WE EAT THE LIVING. Een western strip over twee zombie bounty hunters die op pad worden gestuurd om te weerhouden dat de vier opgedroogde scrotums van Indiaanse sjamanen verzamelt worden om zo te vermijden dat een oude bloed god dood en vernietiging zaait.

 

Tot slot: ongeveer 14 jaar geleden maakte je debuut op (de vorige) Pulp deLuxe met de reeks Drifter Smile, naar scenario van Jonathan Philip Wilkins (die ook producer, singer-songwriter en filmcomponist is). Hoe kijk je terug op die samenwerking?
Too soon!! Ja, dat was een graphic novel uitgeschreven als filmscript. Ik denk dat ik zo’n twintig pagina’s had uitgetekend tot ik besefte dat ik voor dit nog niet klaar was. Strips is een combinatie van een verhaal vertellen via kadertjes, goed kunnen tekenen en zoveel meer. Dat was nog niet het geval bij mij. Ik heb nu zelfs moeite om dingen die ik een aantal maanden geleden getekend heb echt nog goed te vinden.

Prez Violence op Pulp deLuxe »
Profiel Rob Croonenborghs »

---