Illustraties, cartoons, maaksels en viespeukerij: daar houdt LUCA masterstudent Kaylan Saro zich naar eigen zeggen voornamelijk mee bezig. Op Pulp deLuxe publiceerde hij onlangs Elke Dag Goelag, een verhaal over “de routineuze sleur van het menselijke bestaan”. Hoe hij zich in zijn strips hieraan onttrekt, lees je in dit verhoor.

door Lauren Borremans.

Wat moeten de lezers weten over jou?
Ik ben geboren en getogen in het exotische Hasselt. Mijn klok tikt langzaam maar gestaag naar de vijfentwintig jaartjes jong terwijl mijn studie beeldverhaal ten einde loopt. Alexander de Grote had op zijn vijfentwintigste de hele bekende wereld veroverd en ik heb hopelijk over een paar maanden welgeteld twee diploma’s op zak, wat de bekende wereld betreft moet ik nog een tandje bijzetten tegen mijn verjaardag in juli.

Je zou mijn humor ook gewoon als kaka-pipi humor kunnen ervaren. Dat is tenminste humor die de tand des tijds doorstaat.

Je bent momenteel bezig met je master Graphic storytelling aan LUCA School of Arts Brussel, wat spoorde je aan om die opleiding te volgen? En wat hoop je tijdens je master te kunnen verwezenlijken?
Nog groen van de kunsthumaniora zwierf ik door verschillende steden en studierichtingen. De moed zakte me haast in de schoenen door al die buizen. Ik wist eigenlijk niet goed welke richting ik uit wou. Tijdens mijn studie grafisch ontwerp in Hasselt heeft een alerte docent me getipt richting beeldverhaal te Brussel. Het was met mijn laatste studiepunten deze richting uitproberen of bij mijn stiefvader als loodgieter aan de bak, de keuze was dus snel gemaakt. Terugkijkend op het tekenwerk dat ik voordien maakte is dit toch mijn beste levenskeuze geweest.

De laatste jaren waren enorm leerrijk. Niet enkel op het vlak van tekenen maar ook op vlak van schrijven. De leerkrachten van beeldverhaal hebben me doorheen deze jaren enorm geholpen en laten groeien met hun kennis en kritiek in en over de stripwereld. Wat ik hoop te verwezenlijken in mijn master is toch een goede eerste aanzet of delen van een verhaal waarop ik verder kan bouwen.

 

Welke aspecten van het maken van een strip vormen voor jou de grootste uitdaging?
Leegte en tekst. Ik heb de neiging alles vol te tekenen en weinig ruimte voor leegte te laten. De tekst is iets dat subtiel genoeg moet zijn. Elk woord moet afgewogen zijn. Daarom ben ik geneigd de tekst zolang mogelijk uit te stellen. Als neveneffect ontstaan er dan diverse zijprojecten, onbenulligheden en nieuwe ideeën.

In je illustraties zit een absurd soort humor vervat. Waarmee hoop je de lezer te confronteren?
Ik denk dat in elke situatie, hoe triest ook, wel een soort humor te vinden is. Kijk naar het oeuvre van Monty Python of Kamagurka, zij hebben dit al lang door! Of naar de Bijbel! Neen, de Bijbel is bloedserieus. Situaties kunnen zich op de meest absurde manieren ontvouwen. Dingen gebeuren vaak zonder reden. Iets kan zomaar uit de lucht vallen. Ik wil lezers met dit soort kleine of dwaze verwonderingen over hoe absurd alles eigenlijk is confronteren en amuseren. Naast deze reflectie zou je mijn humor ook gewoon als kaka-pipi humor kunnen ervaren. Dat is tenminste humor die de tand des tijds doorstaat.

 

Tijdens je bachelor tekende je Elke Dag Goelag, geïnspireerd op de mythe van Sisyphus. Waar gaat de strip over, en waar kwam het idee ervoor vandaan?
Wel, de strip gaat kort gezegd over een bewaker en gevangene die beiden in een situatie vast zitten en hieruit willen ontsnappen. Het staat symbool voor de routineuze sleur van het menselijke bestaan, onder de nodige dosis humor bedolven. De mythe van Sisyphus fascineerde me al langer. Als filmliefhebber zag ik dit thema vaak terugkeren in film, bijvoorbeeld The Turin Horse van Hongaarse regisseur Béla Tarr. Herhaling speelt in deze film een grote rol alsook de routine of dagelijkse sleur van de hoofdpersonages. De mythe zegt in zekere zin gewoon veel over het leven. Alles lijkt op elkaar. Elke dag is weer een nieuwe dag die gevuld moet worden en de dag erna begint alles weer opnieuw. Er zit iets poëtisch in de cirkel die zich elke keer weer rond maakt. Ik wou hier dus ook een verhaal rond maken. En dat is Elke Dag Goelag geworden.

 

Binnen enkele maanden rond je je opleiding af, wat heb je daarna nog allemaal voor ons in petto?
Petto is wel best een grappige naam voor een stripfiguur misschien kan ik daar wel iets mee doen. Pettepepetto. Naast mijn masterproef teken ik dagelijks een strippagina gebaseerd op associaties. Hier zullen jullie in de toekomst misschien nog iets van zien. Als het in de stripwereld niet lukt kan ik altijd nog loodgieter worden. Dus wie weet sleutelt er binnenkort een striptekenaar aan je buizen.

Elke Dag Goelag op Pulp deLuxe »
Profiel Kaylan Saro »

---