Vorige week publiceerden we Sharing is Caring, de nieuwe strip van tekenaar Jonas Sysmans. Tijd voor een verhoor dus! Vandaag vertelt deze bescheiden Antwerpenaar ons meer over zijn liefde voor muziek, over zijn bewondering voor Oliver Schrauwen en misschien verklapt hij ons ook zijn geheime ingrediënt voor een perfecte spaghetti.

door Veerle Devos

Dag Jonas, wat moet de lezer weten over jou?
Ik ben Jonas, 25 jaar en ik heb van kindsbeen af in de tekenschool gezeten. Dan ben ik in het middelbaar publiciteit gaan studeren om daarna naar Sint Lucas in Antwerpen illustratie te gaan volgen. Tekenen is dus altijd al intensief verweven geweest in mijn leven. Maar mijn interesses liggen nogal breed en ik ben na mijn hogere studies ook nog orthopedagogie gaan bij studeren. Maar begrijp me niet verkeerd, in de tussentijd en in mijn vrije uren ben ik steeds bezig met tekenen. Ook luister ik veel naar muziek, loop ik met momenten eens een rondje en hou ik erg veel van op café gaan, filosofie, mijn vrienden, mijn familie en mijn lief.

Het geheime ingrediënt is liefde, dat is een cliché maar het is waar! Iets waar moeite in steekt, smaakt altijd beter.

In 2016 won je met je beeldverhaal Krieg de Plastieken Plunk. Welke deuren heeft dit voor jou geopend?
Het winnen van die prijs heeft me de kans gegeven om voor Use-It illustraties te maken voor hun stadsplannetje van Brugge. Daarnaast heeft heel die ervaring me toch een stuk zelfzekerder gemaakt in wat ik op papier zet. Zo ben ik nog meer doorgegaan in de stijl die ik me toen eigen heb gemaakt en waar ik tot heden in verder ga. Deze stijl is nog niet helemaal op punt en nog steeds in ontwikkeling. Maar het komt stilaan dicht bij datgene waarmee ik de verhalen die ik wil vertellen, kan overbrengen naar de buitenwereld.

 

In Sharing is Caring toon je ons hoe mens en dier naar elkaar kijken. Als ik op je Instagram pagina kijk, zie ik ook heel veel referenties naar het dierenrijk. Verwijs je in je werk vaak naar de band tussen mens en dier?
Goh, goeie vraag. Ik vind de interactie tussen mens en dier enorm interessant. Ook vormelijk gezien zijn dieren simpelweg gewoon fijn om te tekenen. Momenteel ben ik aan het sleutelen aan plannen voor een graphic novel, genaamd Bodembewoner. Met dat werk probeer ik te tonen hoe alles in relatie staat met elkaar. In het verhaal speelt een worm de hoofdrol, maar de bijrollen worden gespeeld door een hele resem andere personages uit het dierenrijk. Een vogel, kat, een man etc. Er passeert veel de revue. Mijn droom is nog steeds om ooit een boek van mezelf in deze gekke wereld te kunnen werpen en daarin zullen dieren sowieso een grote rol spelen.

 

Af en toe zie ik in je werk wat invloeden van Hergé. Door wie of wat laat je je nog inspireren?
Wauw, ik vind het een grote eer om de naam Hergé en mijn werk in dezelfde zin te lezen! Hij en zijn klare lijn zijn inderdaad inspiratiebronnen voor mij. Toch prijs ik me maar een gewone knul tussen de tekengoden. Ik vind van mezelf namelijk dat ik niet zo’n goede tekenaar ben. Ik worstel nog vaak met mijn potlood of computermuis. Ik kijk op naar verscheidene tekenaars, onder andere Dick Bruna is een grote meneer. Ik ben nog steeds op zoek naar de klaarheid en eenvoud waarmee hij verhalen kon vertellen. Ik hoop ooit zelf een uniforme stijl te ontwikkelen; een soort alfabet van beelden die telkens gerecycleerd kunnen worden. Ook kijk ik erg op naar Joost Swarte, Randall Casaer, Kamagurka en Her Seele: hoe zij met hun beelden heel veel emoties, kritiek of humor kunnen weergeven en ook nog steeds grafisch heel interessant en spannend zijn. Maar ook filmmakers zoals Wes Anderson en Quentin Tarantino geven me heel wat brandstof. Last but not least, staat de illustrator Oliver Schrauwen bovenaan het rijtje. Hij kan met één enkel beeld een heel verhaal vertellen zonder dat hij nog maar 1 woord moet gebruiken. Goddelijk noem ik dat.

 

Je sloot je master af met De Sysmans Kronieken, een verhaal over de familiegeschiedenis langs jouw vaders kant. Waarom deze keuze en hoe ben je op onderzoek uitgegaan?
Ik heb mijn grootouders langs moeders kant en mijn Bompa langs vaders kant niet zo lang gekend. Dit heeft bij mij gezorgd voor een bepaalde aantrekkingskracht en nieuwsgierigheid naar hun (levens)verhalen. Daarnaast ben ik van nature ook heel nostalgisch ingesteld. Toen ik dan op een dag plots enkele boeken terugvond met allemaal informatie over de gehele Sysmans-stamboom, ging de bal aan het rollen.

Het werk dat ik vond, was niet samengesteld door mijn Bompa, langs vaderskant, maar door enkele andere moedige Sysmannen. Ik vond ook nog een kaft waarin mijn Bompa allemaal documenten en foto’s had bewaard met informatie over zijn eigen vader, grootvader en overgrootvader. Dit zorgde ervoor dat mijn idee concreter werd en toen heb ik een storyboard gemaakt. Dan ben ik ook ten rade gegaan bij mijn bomma. Op basis van haar verhalen en de notities van mijn grootvader, heb ik getracht een verhaal op poten te zetten over mijn voorgangers. In dit werk, merk je ook al dat de illustratoren van hierboven voor veel inspiratie zorgen, maar ook de invloeden van Hokusai, Otto Dix en tal van andere kunstenaars zijn voelbaar.

 

Naast je liefde voor kunst, heb je blijkbaar ook een grote voorliefde voor muziek.   
Heb je voor ons enkele muzikale aanraders?
Oh, breek me de bek niet open over muziek! Als eerste wil ik jullie vooral het nieuwe album van Sandy Alex G, House of Sugar warm aanbevelen. Perfect om op te tekenen of om op een zondagmiddag mee in te dutten. In de clip voor zijn Southern Sky kan je trouwens ook een hele mooie animatie/illustratie van tekenaar Elliot Bech bewonderen. Maar ook de Nederlandse band Canshaker Pi doet mijn oren dansen. Precies of de jaren 90 nooit zijn weggeweest! Als je eens echt even hard wil grooven en ook een beetje wil lachen dan kan ik jullie Marc Rebillet aanraden. Goh jongens d’er is zoveel… Hier even kort wat namen voor als je tijd te veel hebt: Mac DeMarco, Men I Trust, Neil Young, Bob Dylan, Leonard Cohen, Balthazar, Allah-Las, Boudewijn de Groot, … Ik heb moeite met een einde te breien aan dit lijstje, dus moest je echt nog meer aanraders willen, kan je me altijd contacteren!

 

Op jouw website zie ik bij ‘vaardigheden’ : ‘Spaghetti maken’ staan. Ook op Instagram lees ik hetzelfde. Nu ben ik wel heel nieuwsgierig (lacht). Wat is voor jou het ‘geheim’ van een goede spaghetti?
Het geheime ingrediënt is liefde, dat is een cliché maar het is waar! Iets waar moeite in steekt, smaakt altijd beter. Normaal kan je nooit iets misdoen met spaghetti, buiten die ene keer dat ik er voor het optreden van Balthazar in Vorst één had besteld in een zaakje langs de weg. Dat was een dieptepunt in mijn beleving van pasta. Maar het leuke aan dit gerecht is dat geen enkele spaghetti hetzelfde is en dat je deze zelf helemaal kan pimpen naar smaak. Het blijft een machtig gerechtje.

Waar sta je over 5 en 15 jaar?
Over vijf jaar wil ik een aanzienlijk vollere baard hebben, nog meer klaarheid in mijn tekenen ontwikkelen en eventueel nog een paar illustratieve kinderen baren op platformen die ik tot nu toe nog niet bereikt heb (kranten, een eigen boek…) Een extra tentoonstelling wil ik ook zeker nog op mijn kerfstok markeren.

En over 15 jaar… tegen dan hoop ik echt een volle baard te hebben en vooral een leven te leiden waarin al mijn passies een plaatsje hebben,passies zoals verhalen zoeken bij en vertellen aan mensen. Ik hoop dat ik van een rustig leventje mag genieten. Zo’n leventje met een tuin, wat tekengerief, misschien een kind of 2 en een hond mag ook wel. Het mag simpel zijn, niet te druk, vooral veel liefde en vriendschap, meer heb ik niet nodig om geluk te vinden en vast te houden. Verder hoop ik dat goeie spaghetti’s een constante in mijn leven blijven (lacht).

Sharing is caring op Pulp deLuxe »
Profiel Jonas Sysmans »

---