Vorige week kon je op Pulp deLuxe al het getekende reisverslag lezen met de avonturen van Jeroen Janssen en Dennis Marien op het stripfestival KomMissia in Moskou in het kader van Kronikas. Uiteraard valt daar nog heel wat meer over te vertellen. Deze week mogen ze bij ons honderduit vertellen over hun reisje naar Moskou.

door Bruno Willaert

Jeroen en Dennis voorstellen lijkt me wat overbodig. Jeroen Janssen is stripmaker van een tal van graphic novels van Bakamé tot Er leven nog mensen en is de recentste winnaar van De Bronzen Adhemar. Dennis Marien is tevens stripmaker en bezieler van de fanzine Vite.

Hoe zijn jullie op het Russische stripfestival KomMissia terecht gekomen?
Jeroen: “Een ingewikkeld verhaal. Ik leerde Alexandra Rolland en Etienne Schreder van Maison Autrique kennen in Algiers. Ze rekruteren in Moskou, Algiers, Havana en Brussel auteurs die korte stripverhalen maken over het patrimonium van hun stad. Sindsdien heb ik meewerkt met enkele van hun verzamelbundels Kronikas, workshops en tentoonstellingen in Havana en in Moskou. Dit was mijn derde keer in Moskou.”

Ik hou ook van de taal: een monotoon gebrabbel waar een hele zin één woord lijkt.

Dennis: “Ik hoorde van mijn collega Greg Shaw dat men auteurs zocht voor deel te nemen aan Kronikas. En het was liefde op het eerste gezicht. Ik bewonder Etienne’s werk en hemzelf als persoon. En Alexandra is een fantastische vrouw, dus ik neem deel zonder me verder aan iets te verwachten. En kijk, hop naar Moskou!”

 

Welk soort van festival is KomMissia? Jullie strip liet uitschijnen dat het programma een mengeling is van wat bij ons op heel uiteenlopende festivals zou doorgaan: van lezingen over zware thema’s tot coz play.
Jeroen: “Een beetje zoals het voormalige festival van Turnhout, met enkele expo’s en lezingen op verschillende locaties in de stad (met het verschil dat de afstanden tussen verschillende locaties al meer dan 10 kilometer bedraagt, en dat het door de kleinschaligheid veel minder zichtbaar is in de grootstad Moskou. Het leuke is dat er elke keer een paar verrassende auteurs uit verschillende landen aanwezig zijn, en ook veel jonge Russische auteurs.”

 

Dennis: “Het heeft inderdaad iets weg van een mengelmoes tussen kunst, strips, illustratie, animatiefilms en spelletjes. De grenzen zijn nogal vaag, maar we hebben inderdaad mensen ontmoet die zo prachtig tekenen dat je ‘je eigen schetsboeken gewoon zou willen opeten uit schaamte’ (ik citeer Jeroen). Ik heb Shamiram ontmoet, zij doet mee aan het volgende fanzine van Vite, en de zusters Arendt, ook Moskovieten, doen mee aan onze expo die van start gaat op 20/02 in Sterput/E2 in Brussel, dus je kan hun werk zelf eens komen bewonderen”

 

Kan je spreken van een echte Russische stripscene/stripcultuur in Moskou?
Jeroen: “Ja, maar het is toch tamelijk underground. Er zijn geen echt grote internationaal bekende namen, maar wel honderden jonge getalenteerde auteurs die korte verhalen maken of sporadisch een mooie graphic novel. En er is een klein maar aandachtig en geïnteresseerd publiek.”

 

Dennis: “Het is allemaal heel ‘Big Bang Theory’, hoewel ze in de winkels het werk van Brecht Evens en Dominique Goblet verkopen en aanbidden! De auteurs die we leerden kennen hebben toch allemaal een punkkantje!”

Wat was het leukste dat jullie onthouden hebben van jullie trip naar Moskou?
Jeroen: “De ontmoetingen met de Russische collega’s. En het lekkere eten. Het leven in de stad, hoe elke wijk zijn eigen karakter en charme heeft en hoe elke wandeling weer andere verrassingen brengt.”

 

Dennis: “De liefde van de genderneutrale mens gaat door de maag. Man, wat kan je daar lekker eten! En het gevoel een klein beetje thuis te zijn, in een kapitaal van verschaald communisme. Ik hou ook van de taal: dat kan zo mooi klinken, of een monotoon gebrabbel zijn waar een hele zin één woord lijkt. En ik had nooit durven hopen dat ik zo goed met Jeroen zou overeenkomen, ik ben hier vooral erg dankbaar om. ”

Hebben jullie het voor de rest wat naar jullie zin gehad ginder? Is er nog iets dat jullie kwijt willen?
Jeroen: “De metro is fantastisch, je moet in alle stations maar eens uitstappen en goed rondkijken. Maar verder moet je zeker zoveel mogelijk te voet doen, en je ogen de kost geven. En proef de Georgische keuken.”

 

Dennis: “Ik hou ook van de galerijen en musea: iedereen is welkom, kunst is er voor alle klassen van de maatschappij. Baboesjka’s worden te werk gesteld in de grote musea, zoals het Tretyakov, en daar geven ze met veel gust een hele uitleg bij alle werken. In het Russisch, maakt niet uit of je hen verstaat. Ook de absurditeit van werkschema’s is hilarisch: zo wordt de lift van één van de grote theaters geopereerd door zo’n baboesjka. Maar omdat ze pauze heeft tussen 12 en 13u, is er dan geen laden of lossen mogelijk, want anders steel je haar werk en dat is duivels!

Nog iets: de copyright op Malevich is verlopen, dus hebben ze al zijn bekendste schilderijen in sokken en T-shirts verwerkt, verkrijgbaar in de shop van de Kube-galerij! Die Russen toch! Suprematistisch commercialiseren, het is me wat!”

 

Meer over het project Kronikas kan je ook te weten komen op de tentoonstelling L’Inventaire Imaginaire die loopt van 24 januari tot 21 juni in Maison Autrique in Schaarbeek. Vanaf 20 februari is er ook nog de voorstelling van de nieuwste Vite in Sterput/E2.

Kennismaking in Moskou op Pulp deLuxe »
Profiel Jeroen Janssen »
Profiel Dennis Marien »

---