De afgelopen weken kon je de kleurrijke avonturen van huisvrouw Elodie bewonderen op Pulp deLuxe. ‘Honger’ liet een grote indruk na en het riep bij ons heel wat vragen op. Hoog tijd dat we de sympathieke Helene Lespagnard wat meer laten vertellen over haar laatste werk en over andere gebeurtenissen in haar leven.

door Veerle Devos

Dag Helene! Vorig jaar bracht je op Pulp deLuxe je debuutwerk ‘Skin’ uit. Toen mochten we je al eens aan onze vragen van het Verhoor onderwerpen. Zijn er sindsdien nog belangrijke dingen gebeurd in je leven?
Mmmh, Graaft diep in gedachten…

Mijn zomer was zeker een van de meest bijblijvende zomers die ik al heb gehad. Ik heb meer reizen gemaakt in drie maanden, dan ik ooit al in mijn leven heb gedaan.

De reclames van de jaren 60 en 70 spreken me visueel erg aan omdat deze vrolijke, kleurrijke wereld mij ook een dubbel gevoel bezorgt.

Met mijn broer ben ik gereisd naar de Alpen. We hebben de FlixBus genomen en we zijn met onze rugzak en tent begonnen aan een week wildkamperen in de bergen. Ik ben enorm gefascineerd door de bergen, zelfs als dat betekent dat je een berg op en af moet wandelen om er achteraf enorm veel spierpijn aan over te houden. Ik denk dat ik nog nooit zo’n mooie uitzichten heb gezien als toen. Het was niet alleen visueel een hele ervaring maar ook mentaal gezien was het een hele belevenis. Het is een hele uitdaging om tijdens zo’n reis positief te blijven als je vermoeid bent van het stappen en slapen in de natuur. Ik heb toen 5 dagen niet kunnen douchen. Maar als ik erop terugkijk, was het natuurlijk allemaal geweldig.

Het leek wel een grote familietrip want met mijn zus bezocht ik ook nog Californië. Het was de eerste keer dat ik buiten Europa reisde en dat ik zo lang op een vliegtuig zat. Het was opnieuw een hele ervaring met nog meer prachtige uitzichten en natuur. Plus, nog meer bergen, want ik ben mijn zus gaan wandelen in het Yosemite National Park.

Naast al die vakanties ben ik ook naar het Fumetto festival in Luzern geweest, waar ik fantastische mensen heb leren kennen. Ik heb er prachtige herinneringen aan overgehouden. Ik mocht er dagen aan een stuk tekenen, ideeën uitwisselen, … Er hangt ook een heel verhaal rond mijn slaapplaats in Luzern. Ik boekte namelijk een hostel dat niet meer bestond en eindigde dus met een slaapplaats die ook ‘de bunker’ werd genoemd. Ik dacht eerst dat dit een grap was, maar het was wel degelijk een echte bunker. Tijdens die week sliep ik dus in een (eigenlijk nog wel leuke) donkere plek onder de grond.

En voor ik het vergeet: ik maakte mijn eerste grote project: ‘Honger’! Wat me bracht tot dit interview. Het was een uitdaging om me hier volledig op te storten. En als ik erop terugblik word ik zelfs een beetje nostalgisch. Haha, ik kan hierover blijven praten. Op naar de volgende vraag.

Je nieuwe werk ‘Honger’ heeft een sterk ‘Desperate Housewives’-gehalte. Waarom heb je voor dit thema gekozen?
De jaren ’60 en ’70 zijn voor mij deels gekenmerkt door reclames van vrolijke huisvrouwen in keukens, die bijvoorbeeld net een kip of gek experimenterende en vreemd uitziende gerechten uit de oven halen. Dit spreekt me visueel allemaal erg aan omdat deze vrolijke, kleurrijke wereld mij ook wel een dubbel gevoel bezorgt.

Ook mijn fascinatie voor het concept: ‘routine/patroon’ heeft mijn verhaal geïnspireerd. Iedereen lijkt wel zijn eigen gefabriceerde dagdagelijkse routine te hebben, een routine die niet altijd even gezond of zaligmakend is. In mijn verhaal zit het hoofdpersonage Elodie vast in een routine die van haar verwacht wordt. Ze is een huisvrouw en elke dag is voor haar hetzelfde. Omdat haar dagen steeds dezelfde zijn, worden er mentale muren gebouwd die haar van avontuur en ervaringen weerhouden. Wanneer ze door het behangpapier een andere wereld ziet verandert haar hele leven en ontsnapt ze letterlijk aan die mentale grens die voor haar is opgebouwd. Zo komt ze terecht in een fantasierijke kleurrijke wereld.

In ‘Skin’ stond de natuur en het contrast tussen mens en dier centraal. In ‘Honger’ kies je voor fantasiedieren maar ik heb het gevoel dat het contrast tussen hen beiden eerder is verdwenen. Ze staan plotseling veel dichter bij elkaar. Kan je ons iets meer vertellen over de kleurrijke dieren in je laatste werk?
In mijn verhaal ‘Honger’ zijn de dieren deels gemaakt uit voedsel. Elodie probeert haar dagdagelijkse leven interessanter te maken door fantasiewezens te creëren uit eten (bijvoorbeeld uit aardappelpuree). Zo zijn er ook de erwten die steeds rond haar springen en haar waarschuwen voor wat er in de ‘echte’ wereld aan de hand is. Deze dienen bijna als een onderbewuste stem die haar waarschuwt. Ze heeft inderdaad een diepe band met deze wezens, ze maken haar leven veel spannender. Zo is er niet echt een strijd tussen beiden. De dieren zijn bijna een deel van haar. Ze worden vrienden en helpen haar de verstikkende wereld ,waarin ze is opgegroeid, achter te laten.

 

Als ik naar je Instagram-pagina kijk, valt het mij vooral op dat je meer en meer opvallende kleuren bent gaan gebruiken in je werk. Vooral de kleuren roze, groen en blauw zijn sterk present in je laatste verhalen. Heb je hier bewust voor gekozen?
Fijn dat je deze vraag stelt. Ik ben mezelf dit recent ook beginnen afvragen. Ik heb dit contrast niet bewust veranderd. Misschien dat de ontdekking van gouache hierbij ook een rol speelt. Ik ben met deze techniek beginnen experimenteren en ik heb kleuren uitgekozen die me gelukkig en enthousiast maakten/ maken. Dit bleken uiteindelijk felle kleuren te zijn.

 

Een heel andere vraag: op je biografie op onze website staat er dat je graag naar films kijkt. Zijn er films/series die jou de afgelopen jaren zwaar zijn bijgebleven?
Ik kan uren blijven praten over films. De meest recente en memorabel films die ik heb gezien is zéker Symbol door Hitoshi Matsumoto. De film volgt twee verhaallijnen die niets met elkaar gemeen lijken te hebben. De film vertelt over het leven van een oude worstelaar in Mexico en tegelijkertijd over een man in een pyjama die vastzit in een volledig witte kamer, waaruit hij wilt ontsnappen. Ik ga er niet dieper op ingaan, anders begin ik hier hele recensie te vertellen. Ik wil niet alles verklappen. Ik kan de film wel ten zeerste aanraden. Hij is de moeite om te zien! Het is een hele ervaring, geloof mij. Onlangs zag ik nog The Fly. Dit is ook een geweldige en angstaanjagende film. Ik mag ook Les yeux sans visage niet vergeten vermelden: Om de lijst volledig te maken wil ik ook de animatiefilms van Satoshi aanraden.

 

Wat mogen we in de toekomst nog van jou verwachten?
Ik hoop dat ik nog veel werken kan/mag maken en dat ik deze met veel mensen kan delen. Ik ben op dit moment met volle concentratie bezig aan mijn masterproef voor school. Dit wordt een nieuw boek en als alles goed loopt zal dit tegen het einde van dit schooljaar af zijn. Ik gok op begin juni. Er is nog veel werk aan, maar ik heb gelukkig nog veel ideeën en plezier om erin te steken.

Ik heb ook kortverhalen liggen die ik graag nog zou willen uittekenen. En nog veel ideeën die ik hopelijk binnenkort verder uit kan werken. We zullen zien wat de toekomst nog allemaal zal brengen!

Honger #01 – #04 op Pulp deLuxe »
Profiel Helene Lespagnard »

---