Een aantal weken geleden publiceerden we Mindere Vrienden van Gerlinde De Ryck op Pulp deLuxe. Tijd om eens te horen waar die fascinatie voor bejaarden vandaan komt.
(interview: Ruben De Somer)

Stel jezelf eens voor in 1 zin.
Ik ben Gerlinde en woon samen met mijn man en dochtertje in Engeland, waar ik mijn vrije momenten vul met lezen, tekenen, dagdromen en reisjes boeken naar België of andere plaatsen op de wereld.

Kan je iets vertellen over je projecten waar je nog mee bezig bent?
Ik ben met iets teveel projecten tegelijkertijd bezig (onder andere twee kinderboeken en drie graphic novels) maar op dit moment probeer ik mij te concentreren op een verhaal over vriendschap. Met dat boek ben ik eigenlijk al meer dan vijftien jaar bezig, maar ik blijf van idee veranderen over de precieze inhoud en stijl. Mijn kortverhaal ‘Mindere Vrienden’ is er een uitloper van. Ik heb het afgelopen jaar ook een kinderboek geschreven waarin strips een grote rol spelen en speel met het idee om dat in eigen beheer uit te geven. Ironisch genoeg is mijn minst serieuze strip-project hetgeen dat al het verste staat: een autobiografische online strip die vooral focust op de dwaze gebeurtenissen in het leven van mijn man, getiteld ‘Thomas Zijn Strip’.

Wie is je grote stripvoorbeeld en in welke mate heeft deze een invloed gehad op je werk?
We hadden thuis talloze klassieke stripreeksen die ik ben beginnen lezen nog voor ik kon lezen. Vooral Sam van Jan Bosschaert was daarbij een favoriet en ik heb jarenlang geprobeerd deze stijl te imiteren. Ik dacht dat ik best veel wist over strips maar toen ik als volwassene de “graphic novel” ontdekte, ging er een wereld voor mij open! Ik blijf me verbazen over het prachtige werk dat er op het vlak van strips blijft verschijnen en vind het best intimiderend om daar zelf een plaatje in te verwerven.

Mijn artistieke invloeden durven doorheen de jaren wel eens veranderen maar op dit ogenblik zijn mijn favorieten onder andere Isabel Greenberg, Posy Simmonds en Pénélope Bagieu. Ik lees ook al jaren online comics en daarbij is Kate Beaton een grote invloed geweest op mijn tekenstijl, vooral in mijn eigen online strip.

Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met Pulp deLuxe?
Ik hoorde voor het eerst over Pulp deLuxe toen mijn broer Luk, striptekenaar Lük Bey, een stripverhaal gepubliceerd had op de eerste versie van de website. Ik vond dat heel indrukwekkend en hoopte toen stiekem dat mijn eigen werk er ook ooit zou verschijnen.

Als het aanvoelt alsof de personages al een lang leven achter de rug hebben, zou dat kunnen komen doordat ik dat leven volledig heb uitgetekend!

La condition humaine is een thema dat we hier bij Pulp deLuxe van tijd tot tijd wel eens tegenkomen. Waarom koos je ervoor om bejaarden als onderwerp te kiezen? Want in essentie is dit verhaal wel vrij realistisch. Mijn ouders zijn gepensioneerd en in alle eerlijkheid – hoewel ze nog een stuk jonger zijn dan de mensen die je weergeeft – het is een heel herkenbaar verhaal. Is het een richting die je verder wil uitgaan “de bejaardenstrip” of kunnen we vergelijkbare verhalen met andere leeftijdsklassen verwachten?
Ik vind het erg boeiend om na te denken over het leven van oudere mensen en vooral hoe zij terugkijken op hun leven, of hoe herinneringen kunnen veranderen doorheen de jaren. Maar het feit dat het verhaal zich in een rusthuis afspeelt is eigenlijk organisch gegroeid. Ik had een eerste versie geschreven van een graphic novel over vriendschap – in totaal meer dan 200 pagina’s – maar was niet helemaal tevreden over het resultaat. Ik heb toen geprobeerd om de essentie van het verhaal op een paar pagina’s weer te geven en dat heeft uiteindelijk geleid tot dit kortverhaal. Het was dus niet echt de bedoeling om een “bejaardenstrip” te schrijven, maar als het aanvoelt alsof de personages al een lang leven achter de rug hebben, zou dat kunnen komen doordat ik dat leven volledig heb uitgetekend!

Ik denk inderdaad dat die herkenbaarheid van het dagelijkse leven in bijna al mijn werk naar voor komt, hoewel mijn projecten erg van elkaar verschillen. En als ik naar mijn collectie strips kijk, is dit ook een thema dat ik regelmatig opzoek in het werk van anderen.

Is er een bepaalde manier van werken die je verkeur uitdraagt?
Neen, eigenlijk niet. Ik probeer mijn stijl aan te passen aan het project maar doordat ik regelmatig van idee verander, durven mijn projecten nogal lang aanslepen. Ook dit kortverhaal heeft een heel gamma aan stijlen doorlopen voor ik gekozen heb voor deze versie in zwarte en rode lijnen. Ik start meestal in potlood op papier en merk dan geleidelijk aan wel op welke manier ik het beste verder ga. Misschien is het tijd om mijn methode eens te herdenken want moest ik meer planmatig te werk gaan, zou mij dat ongetwijfeld een pak tijd en werk besparen.

Mindere Vrienden op Pulp deLuxe »
Profiel Gerlinde De Ryck »

---