Gemma Plum: onthoud die naam maar goed, want deze sociaal bewogen illustratrice heeft zichzelf op korte tijd toch al flink bewezen en ze is niet plan om stil te blijven zitten. Laat ons eens horen wat ze nog allemaal in petto heeft voor ons.

door Veerle Devos

Dag Gemma! Je bent officiële stadstekenaar van Rotterdam, je tekent portretten voor podcasts, je maakt illustraties én schrijft voor allerlei boeken, spellen, posters en folders, je maakt strips en je doet aan modeltekenen én urban sketching. Je bent wel een bezig bijtje, niet?
Haha, je noemt allerlei dingen die ik gewoon beroepsmatig doe. Ik heb zo wel inderdaad al een hoop gedaan. Tekenen en schrijven zijn voor mij ‘tools’ om iets te communiceren. Voor elk vraagstuk of boodschap bekijk ik opnieuw op welke manier, welke stijl, welke toon het beste werkt. Vandaar dat het lijkt of ik veel verschillende dingen doe en verschillend werk maak. Ik kan me nog herinneren dat ik, toen ik klein was, nadacht over wat ik later wilde worden. Het moest iets zijn wat me altijd zou blijven fascineren, iets waarover ik ook ‘s avonds nog met plezier over zou kunnen lezen en waarin ik nooit uitgeleerd zou zijn, zodat het nooit saai zou worden. Dat is gelukt.

Meerdere mensen hebben me al eens gezegd dat ik wat vaker niets moet doen, maar ik weet nog steeds niet wat ‘niets’ doen nu precies is.

En wat dat model teken en urban sketchen betreft, dat is gewoon om te oefenen, scherp te blijven en te groeien. Bij tekenen hoort kijken en begrijpen wat je ziet. Ik verdiep me dan uit nieuwsgierigheid bijvoorbeeld ook in de menselijke anatomie en alles wat ik kan vinden over non-verbale communicatie en gezichtsuitdrukkingen. Ik oefen ook modeltekenen om de mens met een bepaalde nonchalante precisie uit mijn hoofd én in allerlei situaties te kunnen tekenen maar ook omdat ik het leuk en gezellig vind natuurlijk (lacht).

 

Ik ben dus graag bezig en heb naast die werkgerelateerde bezigheden ook nog allerlei hobby’s. Je kunt me dus zeker een ‘bezig bijtje’ noemen. Ik sport graag en veel (yoga en capoeira), lees graag, kijk (en analyseer) oude en bijzondere films (geen series, daar ben ik te ongeduldig voor). Ik houd van tuinieren en ben geïnteresseerd in de (samen)werking van allerlei plantjes en kruiden. Meerdere mensen hebben me al eens gezegd dat ik wat vaker niets moet doen, maar ik weet nog steeds niet wat ‘niets’ doen nu precies is.

 

We kunnen je prachtig kortverhaal Er zijn twee soorten mensen bewonderen op Pulp deLuxe, maar het verscheen eerder ook bij Real Comics. Hoe kwam je er op om over dit pakkend en toch ook wel actueel thema een stripverhaal te tekenen?
Stijn Schenk van Real Comics benaderde me daarvoor. Hij had de theatervoorstelling X Y I van Marleen Hendrickx gezien, waarin zij haar verhaal vertelt. Stijn was destijds zelf bezig met Wij Mannen, een project waarbij hij met een groep Amsterdamse mannen in gesprek ging over kwetsbaarheid, seksualiteit, daderschap en blinde vlekken. Hij had in het bijbehorende boekje  nog wat plek en vroeg me er een dubbele pagina aan te wijden omdat het hem zo had aangegrepen en hij het belangrijk vond dat er meer bekendheid aan intersekse gegeven zou worden.

 

Heb je veel persoonlijke verhalen gehoord vooraleer je aan je strip begon?
Ik heb zelf de voorstelling niet meer kunnen zien voor ik aan de strip begon. Die had toen net de laatste speeldag gehad. Ik ben met mijn field-recordertje bij Marleen op bezoek gegaan. We hebben uren gekletst. De opnames die ik maakte heb ik niet eens terug hoeven te beluisteren. Haar verhaal sprak ook mij zo aan dat ik het moeiteloos op papier kreeg. Ook Stijn was snel overtuigd en heeft het verhaal uiteindelijk meer pagina’s kunnen geven.

Je werk vertelt meestal over sociaal bewogen en vaak moeilijke thema’s zoals huiselijk geweld, kinderrechten, Hepatitis B, … Nooit zin gehad om eens een ‘luchtiger’ thema aan te pakken?
Ik merk dat ik graag in opdracht werk. Dat is toch de toegepaste kunstenaar in me, denk ik. Er moet vraagstuk en een doel zijn, een puzzel die ik moet oplossen. Ik moet zelf de noodzaak voelen en besteed ook altijd heel veel tijd aan overleg met specialisten, ervaringsdeskundigen en/of cliënten. Bijkomend voordeel is dat m’n werk zo eenvoudig op z’n plek in de maatschappij valt. Het is ontwikkeld voor en met de mensen die het nodig hebben en gaan gebruiken.

Nu werk ik veel voor sociaal geëngageerde bedrijven en instellingen en voor de zorg, maar ik zou het ook leuk vinden werk te maken over mens en natuur. Inzichtelijk maken wat biologisch boeren inhoudt en hoe ver de invloeden van een biologische aanpak reiken. Maar het zullen wel altijd de serieuzere onderwerpen zijn die mij aanspreken, waarin de mens en menselijk gedrag een belangrijke rol spelen.

 

Brighton, Sevilla, Berlijn, … We zien op je Instagram heel wat leuke steden passeren. Reis je graag?
Dat is toevallig (lacht). Ik reis niet veel en meestal alleen als ik daar, ter plaatse, iets moet doen. In deze gevallen was ik daar voor de workshops van PYSB oftewel Pushing Your Sketchbook Boundaries. Ik leer graag en ben altijd nieuwsgierig wat er net buiten mijn bereik ligt. Ik ben wat je noemt een lijn-tekenaar. Als kind sprak het werk van bijvoorbeeld Peter Vos, Peter van Straaten, Joke van Leeuwen en het lijnwerk van David Hockney en Ted van Lieshout me enorm aan. Ik heb me jaren verdiept in lijnen en lijnkwaliteit. Vlak en zeker kleur vielen toen buiten mijn interessegebied en heb ik niet zo bewust ontwikkeld. Ik vind het heerlijk om tijdens ‘vakantie’ daar nu heerlijk naïef mee te experimenteren en mee aan te modderen. De workshops van PYSB zijn daar ideaal voor. Je bent er even helemaal uit en wordt zonder pardon volledig uit je comfort zone geschopt. Mensen uit de hele wereld en van alle niveaus komen dan samen om drie dagen onder de begeleiding van drie zeer uiteenlopende en zeer goede urban sketchers nieuwe technieken en insteken te proberen. Dat zet m’n hoofd en blik lekker open en brengt me altijd weer een stukje verder.

 

Je verstripte ook gedichten van dichteressen zoals Myrte Leffring en van Bernke Klein Zandvoort. Lees je zelf graag poëzie?
Ik lees ontzettend graag en van alles. Meestal ben ik wel in vijf boeken tegelijk bezig, van elk genre een: fictie (kort of lang), non-fictie, graphic novels maar inderdaad ook poëzie. Taal is voor mij, in mijn werk, minstens even belangrijk als tekenen. Ik werk zelfs soms uitsluitend met taal. In goede woordkeuze ligt zoveel zeggingskracht en macht. Poëzie laat dat in een extreme vorm zien. Een goed gedicht neemt je mee en zet je af op een onverwachte plek.

Momenteel ben je samen met schrijver en  journalist Ivo van Woerden bezig aan de voorbereiding van een graphic novel over (The Great) Marc Evers. Hoe moeten wij Marc Evers kennen? Kan je ons iets meer vertellen ?
Het verhaal van The Great Marc Evers is een geweldig verhaal. Marc is autistisch en vlak nadat de diagnose was gesteld werden zijn ouders geadviseerd hem in een tehuis te stoppen omdat hij nooit zou kunnen praten of lopen. Zijn ouders besloten het anders aan te pakken en zich niet te focussen op wat hij niet kon, maar op wat hij wel kon. Hij werd topsporter, heeft inmiddels meer medailles dan ik pennen en is wereldkampioen zwemmen.

Niets doen is duidelijk niets voor jou Gemma! Blijf lekker actief verder werken aan je vele projecten. We zien er naar uit! 

Er zijn twee soorten mensen op Pulp deLuxe »
Profiel Gemma Plum »

---