Vorige week mocht ons eigen kersvers redactielid Dido Drachman debuteren op Pulp deLuxe met ‘Volmaakt gebrek’. Ook zij kon niet ontsnappen aan onze wekelijkse Verhoor-rubriek.

Stel jezelf eens voor in 1 zin. De lengte van de zin bepaal je natuurlijk zelf.
Van mezelf voorstellen in één zin wil ik acuut gaan ratelen en alles opsommen dat mij kan beschrijven. Ik zal me inhouden. Hallo ik ben Dido Drachman en ik vertel beeldverhalen en illustreer.

Is er een strip in je oeuvre die je beschouwt als je opus magnum? als je er nog geen hebt ben je er mee bezig? kan je iets vertellen, over je nieuwste project of project waar je nog mee bezig bent?
Binnen de kortverhalen die ik heb gemaakt probeer ik te hebben over gevoelens en sfeer, een overheersend thema in mijn afgelopen werken was heimwee. Nog steeds in die trend ben ik op het moment bezig met mijn eerste graphic novel. Waarin ik een fictie verhaal vertel over verloren veiligheid, een meisje uit een trailer kamp die opzoek is naar haar verdwenen moeder gesitueerd midden jaren negentig in Nederland.

Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met Pulp deLuxe?
In 2014, toen ik nog studeerde in Utrecht, via een studiegenoot. Ik geloof dat zij ervan had gehoord via haar stage bij Tieten met haar. Daarna nog eens via Dieter VDO die ik ken via het master programma aan de LUCA School of Arts in Brussel.

Wie is je grote voorbeeld in de stripwereld en in welke mate heeft deze een invloed gehad op je werk?
Ik denk niet dat ik één groot stripvoorbeeld heb. Eerder een lange rij aan verschillende auteurs, waaronder Jillian Tamaki, GG, Tillie Walden, Gipi en Manuele Fior.
In een interview zei Manuele Fior eens -en dit is geen precies citaat- dat hij zijn verhalen voorstelde vanuit een gevoel dat hij zelf had maar dan uit een ander situatie een tegenover gestelde hoek of een parallel waarin hij een andere keuze had gemaakt. Dat is vaak ook de manier waarop ik het idee voor een verhaal begin.

De titel ‘Volmaakt gebrek’ slaat op het circulair denken waarin je gedachten stuiten op een fout in je eigen denk patroon.

In je strip viel me vooral op dat het een vrij dramatisch bijna depressief verhaal is- wel mooi in beeld gebracht en ook vrij herkenbaar althans voor mij, alhoewel ik een stuk ouder ben en deze vragen pas rond mijn 40e begon te stellen… Kan je me er iets meer over vertellen?
Ojee, ik vrees ook een dramatisch antwoord te hebben. ‘Volmaakt gebrek’ zijn flarden uit mijn dagboek. Mijn angsten met de onderliggende vraag in hoeverre dit aanstellerige gevoelens zijn, afwijkend gedag, mijn eigen kwetsbaarheid of misschien gewoon het menselijk bestaan.

Het is mijn poging het te hebben over mentale gezondheid, zonder antwoorden, misschien alleen in de herkenning. Ik was eerst een beetje bang dat het ‘millenial’ problemen zijn maar ik hoor steeds vaker bijvoorbeeld nu ook van jou dat dit toch generatie overstijgend is.

De titel ‘Volmaakt gebrek’ slaat op het circulair denken waarin je gedachten stuiten op een fout in je eigen denk patroon. Waarin je niet meer zeker weer of je de werkelijkheid ziet zoals deze is, sterker nog je bent er vrij zeker van dat je de wereld niet ziet zoals deze is maar wat je ook doet het is een perfecte cirkel je kan er niet uitbreken ook al vermoed je de werkelijke wereld buiten de cirkel te zien.

Is er een bepaalde techniek (manier van werken- bvb beperkt kleuren pallet/ veel wash, etc) die je verkiest boven andere
‘Volmaakt gebrek’ is eigenlijk de uitzondering binnen de rest van mijn werk, het gebruik inderdaad een beperkt kleur pallet het is redelijk grafisch en getekend met stift. Normaal gesproken ligt mijn voorkeur bij schilderen, of althans tekenen met penseel.

Volmaakt Gebrek op Pulp deLuxe »
Profiel Dido Drachman »