Een aantal weken geleden publiceerden we  26 kleitabletten gevonden bij opgravingswerken op de site van het Noordstation in Brussel van Dennis Marien.

Dennis Marien is verantwoordelijk voor de animaties, workshops en rondleidingen in het Belgisch Stripcentrum. Hij is mede-organisator van verschillende evenementen ter promotie van hedendaagse strips en narratieve beeldende kunst. Hij studeerde in 2007 af aan Sint-Lucas Gent en vervolgde zijn studies bij de Frémok-auteurs Thierry Vanhasselt en Thisou d’Artois, aan ESA St Luc Brussel. Naast het begeleiden en promoten van jonge auteurs is hij zelf beeldend kunstenaar en runt hij de onafhankelijke Uitgeverij Vite.

Alle beelden moéten spreken, en je moet het scenario hiernaar aanpassen.

Waar haal je doorgaans je inspiratie?
Ik ben gefascineerd door beeld en tekst, en de manier waarop een verhaal kan worden verteld door deze twee te laten samensmelten. Het doel van mijn werk is een bittere glimlach uitlokken bij de lezer, en hen confronteren met de werkelijkheid door middel van fictie. Ik gebruik dan ook veel lege aforismen en verbale miskleunen die je in het nieuws kan horen.

Voor mijn strips kies ik er steeds vaker voor om helemaal geen tekst meer te gebruiken. Zo kan iedereen het lezen, ontcijferen, er een eigen tint aan geven. Dat is een uitdaging, alle beelden moéten spreken, en je moet het scenario hiernaar aanpassen. Ik wordt helaas wild van het werk van Nicolas Presl en François Ayroles, échte meesters van de stille strip.

Boeken beschouw ik als een individueel medium: een aparte discipline met haar eigen uitdagingen en kenmerken. Met de juist insteek kan je zelfs met abstracte beelden heel veel vertellen, kijk maar naar ‘van twee kwadraten’ van El Lissitzky. Ik bewonder ook het werk van Nina Cosco, met les éditions abstraites begon ze haar samenwerkingen met José Parrondo, en breidde haar activiteit uit naar keramiek en textielkunst

Kan je iets meer vertellen over je strip “26 kleitabletten …” die in opdracht gemaakt is?
Wanneer je een opdracht voor een strip krijgt, is dit 9 op de 10 keer “het verhaal vertellen van een stad / buurt / wooncentrum / speelplein / school”, wat ook gold voor deze vraag van Etienne Schreider. Het moest een verhaal over Brussel zijn, zonder tekst. Ik werkte jarenlang in mijn atelier in het WTC en ken de buurt vrij goed. Gentrification galore! Het contrast tussen de werkende massa die naar huis stroomt tegen 17u en de daklozen, vluchtelingen en grote gezinnen die in armoedige omstandigheden leven werd het thema van dit kortverhaal.

Je bent ook de drijvende kracht achter Vite. Kan je daar iets meer over vertellen en wat magen we daar nog van verwachten?
Even met de deur in huis vallen: VITE, RIDEAU komt uit eind februari 2020. Onze open call willen we graag binnenkort via Pulp deLuxe uitschreeuwen over het internet. We zoeken bijdragen voor het fanzine, waarbij het thema RIDEAU (gordijn) centraal staat in een stripverhaal. Voor de lancering werken we samen met Galerie E², die de hele ruimte ter beschikking stelt voor een expo van 2 weken.

Wat kunnen we van u verwachten in de toekomst?
Vanalles. Na tien fanzines hebben we zoveel vrienden gemaakt die uitblinken in onverwachte disciplines, die willen we diep gaan verkennen. Er staat nog niets vast, dus het volgende boek kan op Atlaszijde gedrukt worden, maar evengoed op toiletpapier, alles hangt af van het thema. Ik zet me alvast in voor meer tentoonstellingen en funky boeken!

26 kleitabletten op Pulp deLuxe »
Profiel Dennis Marien »