Enige weken geleden stapten we samen met ‘meneer den inspecteur’ door de Zwarte Mist om de gruwelijke moord op de plaatselijke pastoor op te lossen. Dat doet ons toch vermoeden dat tekenaar  Brent Bourguignon een voorliefde heeft voor ‘ietswat’ duistere verhalen. Duik onder in het inferno…euh in ‘Het Verhoor’ en leer creatief duizendpoot Brent wat beter kennen.

door Veerle Devos.

Dag Brent! Of moet ik Marcel The Drunkard zeggen? Vanwaar die nickname?

Marcel The Drunkard is een naam die al een hele tijd meegaat. Die stamt nog van in de tijd toen ik mijn eerste jaar schilderkunst deed aan LUCA School of Arts Gent. Ik zat tijdens mijn eerste jaar niet op kot, dus moest ik iedere dag pendelen tussen Blankenberge en Gent. Zo kwam het dat ik elke dag ongeveer twee uur had om in te vullen. Op dat moment had ik net A Confederacy of Dunces gelezen en dacht ik dat ik misschien zelf maar eens een keer een boek moest schrijven. Uiteindelijk is dat Marcel de dronkaard geworden, een komisch avontuur over een zatlap en een vampier die per ongeluk de apocalyps ontketenen.

Ik kan zonder probleem in de voormiddag een gedetailleerde moordscène schilderen en in de namiddag vrolijke kinderen in een berglandschap.

Dat boek is volledig afgeraakt en geïllustreerd, maar ik heb nooit pogingen gedaan om het te laten uitgeven. Enkele maanden later was ik toevallig een Youtube kanaal begonnen omdat ik wat obscure muziekalbums wou delen die nog nergens op internet waren te vinden. Ik had een naam nodig voor dat kanaal en dat is dan uiteindelijk Marcel The Drunkard geworden. Aangezien Josse Pommé een berg illustraties had getekend voor mijn boek, had ik heel veel beeldmateriaal van Marcel en al snel was hij de mascotte van het kanaal. Uiteindelijk is dat kanaal uitgegroeid tot een soort Pulp deLuxe voor jazz en jazz fusion muziek waarbij bands mij hun albums doorstuurden zodat ik ze op het kanaal zou zetten. Uiteindelijk is de naam Marcel The Drunkard wat blijven plakken als online alter ego.

Van het verhaal Marcel de dronkaard heb ik later ook een poging gedaan om het in stripvorm te gieten en ik ben ongeveer zestig volledig geïnkte pagina’s ver geraakt. Die strip was zo ongelooflijk arbeidsintensief qua detail dat ik het op een dag niet meer zag zitten om hem af te werken. Ooit ga ik er waarschijnlijk wel aan verder werken, want als ik nu sommige pagina’s herbekijk ben ik er nog steeds trots op, iets wat ik bijna nooit heb bij mijn eigen werk.

We publiceerden nog niet zo heel lang geleden je kortverhaal Zwarte Mist op Pulp deLuxe. We waren best wel onder de indruk van je tekenstijl. Zeker de hoofdpersonages zijn heel realistisch in beeld gebracht. Welke techniek heb je gebruikt om je verhaal op papier te zetten?

Vroeger werkte ik nogal traditioneel in inkt en met aquarel, maar ondertussen is het allemaal volledig digitaal geschilderd met een tablet. Ik behandel mijn strips altijd als het maken van een film, en daar komt de look ervan wel vandaan denk ik. Eerst storyboard ik alles tot in overdreven detail, en dan cast ik acteurs om de rollen te spelen. Van die acteurs neem ik dan referentiefoto’s voor ieder prentje. Mogelijk heb je erop gelet, maar in deze strip heb ik zelf alle mannelijke rollen gespeeld, en mijn moeder de twee vrouwelijke rollen. Voor de achtergrond maak ik graag 3D modellen in Blender, op die manier kan ik letterlijk de camera bewegen naar waar ik wil. Dan maak ik per prentje een compositie van alle elementen in de scène die ik dan als schets gebruik. Daarbovenop schilder ik dan de uiteindelijke prent.

 

‘Meneer de inspecteur’ is wel een heel opvallend personage. Heb je je door een of ander acteur of bekend figuur laten inspireren?

Ja, op “De Cock, met cee-oo-cee-kaa”. Op het moment dat ik het verhaal aan het schrijven was, waren er dagelijks heruitzendingen van Baantjer op tv en onbewust is dat ergens in de soep van het verhaal gekropen. Het was totaal niet de bedoeling op het moment zelf, maar toen dat ik achteraf op zijn geheel las herkende ik toch wel duidelijk Baantjer en Vledder als Meneer den inspecteur en de veldwachter.

De eerste vraag die bij mij opkwam was ‘waarom hoest die man de hele tijd’? Heeft dit een betekenis?

Ik ben blij dat je daarnaartoe vraagt want dat kadert eigenlijk heel het verhaal. Het is misschien nuttig dat ik eerst wat achtergrond meegeef over mijn mindset en inspiraties op het moment dat ik het schreef. Op dat moment, was het echt voor het eerst dat de ‘AI image generation’ heel mainstream aan het worden was. Ik was me er al jaren van bewust, maar ineens was dat in zo’n stroomversnelling gekomen dat ik er toen echt aan dacht om compleet met illustreren te stoppen. Het heeft jaren aan oefenen geduurd om technisch te kunnen wat ik nu kan en ineens kon iedereen dat door een paar woorden in te typen.

 

Op datzelfde moment was ik per toeval Bruges-la-mortes aan het lezen. Qua genre is dat symbolisme en heel dat genre grijpt bewust terug naar een simpelere tijd. Eind negentiende eeuw vonden ze dat de wereld zodanig snel vooruit ging, dat ze toen qua thema’s terug naar de Middeleeuwen grepen. Vooral in de symbolistische schilderkunst, de pre-raphaelite brotherhood enzo is dat heel duidelijk. Die schilderijen zijn als reactie gemaakt op het feit dat de camera was uitgevonden en van de ene dag op de andere realisme onbelangrijk was geworden.

Op het moment dat ik Bruges-la-mortes las, vond ik dat je zeker parallellen kon trekken tussen hun mindset en de mijne. En dus kwam ik erop om qua verhaal ook echt terug te keren naar een simpel verhaal, een oude fabel of legende, even ver weg van alle ‘AI-gezever‘.

Uiteindelijk ben ik erop gekomen om gans het verhaal te baseren op Dante’s Goddelijke Komedie. De Goddelijke Komedie in één zin: Dante is verdwaald in een donker woud en wordt plots gered door Vergilius, waarna ze door de hel reizen.

Zwarte Mist begint met de inspecteur die verdwaald in de mist loopt langs een baantje. Hij heeft een zodanig zware hoest dat hij al dan niet dood is. Daardoor is hij letterlijk een soort schemerzone binnengewandeld, verdwaald. Plots komt uit de mist die auto tevoorschijn met aan het stuur de veldwachter. Als je goed kijkt, kan je zien dat de veldwachter op zijn uniform zijn naam geborduurd heeft staan, en dat is “V. GILLES”. Om dat gevoel van een soort alternatieve dimensie te versterken, is het ook bewust anachronistisch. De inspecteur komt ergens uit de jaren zeventig terwijl dat dorp echt nog in de jaren twintig of dertig vastzit.

Die gelijkenissen met De Goddelijke Komedie vind je nog op heel veel andere plekken terug. Zo wordt het steeds kouder naarmate het verhaal vordert, en verandert de gevangeniscel tijdens de finale letterlijk in een bevroren meer. De binnenste cirkel van de hel waar de verraders zitten, en de plek waar Dante de duivel tegenkomt. Wanneer het opgelost raakt, klaart eindelijk de mist op en zien we zon. De inspecteur is uit de hel ontsnapt.

Verder zit het ook echt tjokvol met referenties naar schilderkunst en andere easter eggs die extra verhaal toevoegen als je erop let.

 

Zwarte Mist is een vrij duister, occult verhaal. Ook op je Instagram merk je wel de voorliefde voor de film noir / noir fictie. Ben je al lang fan van dit genre?

De klassieke jaren veertig noir ligt mij minder, maar jaren tachtig neo-noir en dan specifiek Sunshine-noir ben ik echt door gepassioneerd.

Ergens in 2002 of 2003 had mijn oudere broer GTA Vice City gekocht. Ik heb dat spel als veel te jong kind ongelooflijk vaak gespeeld. Op dat moment weet je niet echt waarover het gaat, maar dat spel is door en door neo-noir. Dat heeft in mij het zaadje geplant voor een levenslange interesse. Het heeft zeker nog tien jaar geduurd voor ik doorhad dat Vice City heel sterk op Miami Vice en Scarface was gebaseerd. Ondertussen heb ik waarschijnlijk elke film of serie in dat genre meerdere keren gezien.

 

Klopt het dat je met een graphic novel Don Chase bezig bent? Kan je een tipje van de sluier oplichten?

De titel is eigenlijk Een Rötte Affaire, maar ik refereer er ook constant naar als Don Chase omdat dat de naam van het hoofdpersonage is. Don Chase is mijn eigen versie van een Sunshine noir verhaal. Sunshine noir is een genre dat de meest gritty en donkere elementen van noir combineert met bijna paradijselijke settings. Hierdoor creëer je een soort gespleten sfeer die volgens mij een veel diepere indruk nalaat, dan moest alles even gritty en donker zijn.

Qua setting speelt het zich af tijdens een hittegolf in een tropische versie van Oostende. Het verhaal zelf gaat over een hedonistische partyboy die in een oude garage woont die hij graag zou omtoveren tot nachtclub. Hij heeft echter nog niks van stappen ondernomen om ook maar iets van zijn dromen te realiseren. Al zijn geld verbrast hij aan drugs, drinken en uitgaan. Al enkele jaren verdient hij zijn geld door beroemdheden en belangrijke mensen te chanteren met zijn incriminerende foto’s uit het nachtleven. Hij is een soort hedendaagse paparazzo die zijn onderwerpen daarna soms chanteert. Bij een mislukte paparazzo foto poging komt de heavymetalband Röt op zijn pad. Wat begint als een poging om snel geld te verdienen met een snelle incriminerende foto verandert in een diepgaand onderzoek waardoor zijn hele outlook verandert.

Oppervlakkig is het een typische jaren tachtig stijl Neo-noir thriller met veel geweld, explosies en auto achtervolgingen, maar de essentie is een poging tot echte karakterstudies. Het gaat over mensen die verloren lopen, over hoe banaal het is om slechte dingen te doen en over het vinden van een doel.

Je blijkt een creatieve duizendpoot te zijn: van thriller noir naar het illustreren van kinderboeken. Het lijkt me toch niet zo eenvoudig om altijd zo’n mind switch te kunnen maken?

Dat gaat verbazingwekkend vlot. Ik kan zonder probleem in de voormiddag een gedetailleerde moordscène schilderen en in de namiddag vrolijke kinderen in een berglandschap. Verandering van spijs doet eten, en ik denk dat het alles fris en interessant houdt om afwisseling te stoppen in het soort werk dat je maakt. Daarbij, op veel vlakken vind ik het kinderboek veel rauwer om te maken dan zelfs de gruwelijkste thriller. Het boek dat ik nu illustreer is in opdracht van een psychologe en gaat over het aanleren van verschillende technieken om met de stress van het dagelijkse leven om te gaan, specifiek dan voor 8 tot 12 jarigen.

Iets als Zwarte Mist of Don Chase komt dan wel vanuit een echte plek, maar het is uiteindelijk maar fictie. Terwijl het feit dat kinderen van die leeftijd genoeg stress in hun leven kunnen hebben om zo’n technieken nodig te hebben, vind ik veel grittier dan fictie. Al die onderwerpen zijn verpakt in heel kleurrijke en vrolijke beelden, dus op zich is dat ook een vorm van Sunshine-noir.

 

In je bio lees ik dat je eigenlijk het liefst films zou willen maken. Welke soort film zou dit zijn?

Hiervoor wil ik nog eens terugkomen op AI. Terwijl mijn eerste reactie erop echt een van angst voor mijn toekomst was, zie ik meer en meer nieuwe mogelijkheden. Ik ben ondertussen allerlei zaken aan het researchen om zonder budget een kortfilm in elkaar te steken.

Het zal vaag klinken zonder visuele voorbeelden, maar ondertussen bestaan er mogelijkheden met AI om bewegende beelden compleet aan te passen naar iets anders. Denk maar een filmpje met de gsm gefilmd van iemand die langs straat loopt. Nu daarvan kan je met een prompt zeggen “Verander die persoon in een middeleeuwse ridder, maar verander voor de rest niks”. Nu zal de AI dat exact doen. De camerabeweging blijft dezelfde, de setting ook, de beweging van de man ook, maar die wandelende man is nu een wandelende ridder. Ik gebruik al acteurs in mijn strips en ook 3D achtergronden. Zonder veel aanpassingen aan mijn werkmethode, is het in principe mogelijk om te acteren voor een green screen, die bewegende beelden bovenop de 3d achtergrond te zetten die meebeweegt met de camera en dan via het AI programma die ruwe beelden om te zetten in animatie in de stijl van de strip. Om dat procedé uit te testen en op punt te stellen ben ik nu van plan om van Zwarte Mist een kortfilm te maken, zodra ik klaar ben met het kinderboek.

Klinkt allemaal erg boeiend! We kijken alvast heel erg uit naar veel meer werk van je!

 

Zwart Mist op Pulp deLuxe »
Profiel Brent Bourguignon »

---