Het Verhoor: Bert Dombrecht

27 september 2020

Hoog tijd om nog eens tot diep in West-Vlaanderen te trekken met Pulp deLuxe. Bert Dombrecht maakte vorige week zijn debuut met “Natuurlijke selectie” wat voor ons een goed excuus was voor een gesprek met de geestelijke vader van de West-Vlaamse Mietolohie.

door Bruno Willaert.

verhoor-bert2

Wat moet de lezer weten over jou?
Ik ben niet altijd de stabiele, geniale, knappe en charismatische kunstenaar waar iedereen zo van houdt. Mijn haar ligt ook in de war ’s morgens, soms heb ik er helemaal geen zin in of lukt er niets. Vaak ben ik zo perfectionistisch dat ik al blokkeer van de stress alvorens ik ergens aan ben begonnen. Eigenlijk verspil ik veel te veel tijd met piekeren in plaats van tekenen. Dus, als ik één nederig advies mag geven: teken!

Los daarvan ben ik een typische introvert, dus je zal me het beste leren kennen door mijn werk.

Mijn potlood is mijn beste vriend! Of nee, mijn vrouw, met mijn potlood op een eervolle tweede plaats.

Afgelopen zondag debuteerde je met je kortstrip “Natuurlijke Selectie” op Pulp deLuxe, maar ik heb gemerkt dat je strip combineert met grafisch ontwerp, illustratie en animatie. Wat doe je doorgaans het liefst?
Mijn potlood is mijn beste vriend! Of nee… mijn vrouw… met mijn potlood op een eervolle tweede plaats… maar dat was de vraag niet. Het liefst ben ik met tekenen bezig, een verhaal of een idee overbrengen met tekeningen. Dat kan in een cartoon, een illustratiereeks of een strip zijn. Bij het tekenen houd ik er ook van om verschillende lagen, referenties en grapjes in een illustratie te verwerken. Daar kan ik me echt in verliezen.

Als klein manneke was ik een fervent striplezer (Robbedoes, Soda, Thorgal, De Lichten van Amalou, Blacksad, …) en elke zomervakantie begon ik wel aan een nieuwe stripreeks, geïnspireerd op onze vakantiebestemming. Dus daar lag alvast het zaadje van die passie. Jammer genoeg raakten die verhalen nooit in twee maanden afgewerkt. Ik heb dus nog veel halve strips af te werken met gevleugelde titels als ‘Het Geheim van Montarquis’, ‘Aran’ en ‘De Archeologische Avonturen van Archie (de Archeoloog)’.

Kriebelt het nog niet om aan een langere graphic novel te werken?
Dat zou een dream-come-true zijn, maar ook wel intimiderend. In mijn creatieve werk ga ik vaak niet heel planmatig te werk. Ideeën of projecten ontspruiten vaak plots op een ochtend, tussen slapen en ontwaken, of groeien tijdens het tekenen. De investering in tijd en energie is natuurlijk zoveel groter bij het maken van een graphic novel, dus moet het thema en scenario het echt wel waard zijn. Dat thema heb ik tot nu toe nog niet gevonden. Of ben ik weer het slachtoffer van mijn perfectionisme?

Als je vaak genoeg “waarom?” vraagt kom je vaak uit bij “ja, waarom eigenlijk?”.

Hoe gaat het nog met de “West-Vlaamse Mietolohie”? Komt er daar nog een vervolg op?
Mijn cartoons zijn ook vaak ingevingen van het moment, tenzij ze in opdracht gemaakt zijn natuurlijk. De ’Nep Tunus – Echt Tunus’ cartoon van enkele jaren terug is ook letterlijk ’s nachts in mijn schetsboekje terecht gekomen. Daarna volgden er nog enkele in het thema. De rode draad doorheen mijn cartoons is misschien wel dat spelen met taal en betekenis. Wie weet komen er nog wel meer West-Vlaamse cartoons.
Momenteel werk ik wel aan een verzamelboekje met een honderdtal cartoons van de voorbije jaren. Iets om naar uit te kijken!

Waar haal je doorgaans je inspiratie vandaan?
Mijn inspiratie komt vooral voort uit nieuwsgierigheid en observatie. Ik onderzoek graag hoe dingen in elkaar zitten en bekijk alles graag vanuit verschillende standpunten. Je zuigt alles op als een spons en als je ze uitwringt komen de gekste dingen eruit.

Onze kinderen zijn momenteel ook op een leeftijd waarop “waarom?” het meest gebruikte woordje is. Als je vaak genoeg “waarom?” vraagt kom je vaak uit bij “ja, waarom eigenlijk?”. Dat kan het startpunt zijn van een cartoon, strip of grapje in een illustratie. Zoals “waarom zijn er zoveel soorten vlinders en is er maar één soort mens”?

Mijn brein lijkt ook veel plezier te beleven aan associëren, waardoor vraag grappige relaties ontstaan tussen dingen. Laatst zag ik tijdens een wandeling eerst een gezin met een kindje aan de leiband, en een beetje verderop een vrouw met een hondje in een buggy. Daar kan ik van genieten.

Wat mogen we nog van jou verwachten in de toekomst?
Binnenkort start een expositie met mijn werk in de bibliotheek van Wevelgem. Daar zal je een greep uit mijn illustratiewerk kunnen zien, met originele schetsen en illustraties, cartoons die ik maakte tijdens de lockdown en schilderijen op muziekinstrumenten en zaagbladen (ja, zaagbladen). Intussen werk ik ook verder aan mijn reeks ‘zaagbabies’. Daarnaast komt er dus ook een verzamelboek met cartoons. Die zal beschikbaar zijn op de gloednieuwe webshop die binnenkort op mijn website zal verschijnen.