Hij trok vanuit Antwerpen naar Brussel om aan Luca School of Arts een master graphic storytelling te behalen. Dit was een heel slimme keuze, want na zijn bachelorproef mocht hij bij Oogachtend al een graphic novel voorstellen. Voorwendsels en Verhalen neemt ons mee diep onder de zee. Het klinkt misschien als het begin van het sprookje over de kleine zeemeermin, maar het wezen dat ons daar staat op te wachten, lijkt iets minder romantisch te zijn.
door Veerle Devos.
Allereerst proficiat met je eerste boek Bernard! Het was heel fijn om te lezen en ik had onmiddellijk het gevoel mezelf in een historische film te bevinden. Was geschiedenis jouw favoriete vak op school? Want jouw verhalen lijken mij echt wel geschreven en getekend door iemand die een historicus is.
Geschiedenis was inderdaad mijn favoriete vak op school! Maar ik durf mezelf wel echt geen historicus noemen. Ik gebruik de geschiedenis vooral als goudmijn voor verhaaltjes en anekdotes, of die nu echt gebeurd zijn of niet. Als tekenaar en verteller streef ik zeker ook niet naar exacte historisch accurate decors en kostuums, maar ik probeer me wel een beetje te informeren voor ik begin te tekenen. Zo probeer ik mijn vaak ongeloofwaardige verhaaltjes zo geloofwaardig mogelijk te brengen. Bovendien biedt dat op visueel vlak voor mij uitdagingen en voor de lezer hopelijk fijne variaties en details.
Als tekenaar en verteller streef ik zeker niet naar exacte historisch accurate decors en kostuums, maar ik probeer me wel een beetje te informeren voor ik begin te tekenen.
Jouw strips zijn niet enkel heel historisch maar ook mythologisch geïnspireerd. Het fabeldier de ‘Kraken’ speelt een centrale rol in jouw nieuwe graphic novel ‘Voorwendsels en verhalen’, maar ik zie dit monster ook terugkeren in enkele van jouw kortverhalen. Is hier een beetje jeugdsentiment blijven plakken?
Ik heb altijd van het fantasygenre gehouden, in alle vormen en maten. Voor mij zijn die elementen geen overblijfsel van vroeger. Ik wist vlug dat ik een aantal kortverhalen wilde bundelen aan de hand van een raamvertelling. Ik weet niet meer precies hoe ik op het idee kwam om de verhalen te laten vertellen door een zeemonster. Het voelde frisser dan een oma of antiquair die de verhalen vertelt. Bovendien gaf zo’n rood monster me ook meer visuele en narratieve vrijheid.
Tijdens het lezen van jouw verhaal moest ik denken aan Twintigduizend mijlen onder zee van Jules Verne. Heb je je hierdoor laten beïnvloeden?
Jammer genoeg heb ik dat boek nog nooit gelezen! Het boek dat een grote invloed op me had, voor ik dit boek begon te maken, was George Orwell‘s‘Saluut aan Catalonië, waarin hij op een heel eerlijke en grappige manier verslag doet van de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939). Die invloed is niet zo zichtbaar, maar heeft me richting gegeven voor het vertellen van mijn historische nonsens.
Jouw tekentechniek vond ik heel bijzonder. De kleur groen was overduidelijk sterk aanwezig en veel afbeeldingen werden benadrukt door ‘zwarte vegen’. Welke techniek gebruik je hiervoor?
De tekeningen zelf maak ik met pen en inkt, waarna ik het digitaal in kleur. Die vegen zijn drybrush, een oude brushpen die ik daarvoor (mis)bruik. Eerst tekende ik enkel met lijnen en af en toe een zwart vlak, maar er was toch nood aan een tussentoon. Vandaar die keuze.
Er ooit al aan gedacht een horrorstrip te lezen? Jouw stijl en kleurgebruik zouden zich daartoe wel verlenen.
Ik ben een enorme fan van de Hellboy strips door Mike Mignola. Die serie heeft ook hele fijne kortverhalen trouwens! Ik heb als puber ook veel oude EC Comics verzamelingen gelezen uit de bibliotheek, maar in mijn herinnering waren die vooral in het zwart-wit.
Het einde van het verhaal bracht me wel heel erg in de war. Was dit realiteit of was het een droom van het hoofdpersonage.?
Dat laat ik bewust in het midden. Zonder al te veel te verklappen, probeer ik met het laatste verhaal de rollen tussen de twee hoofdpersonages om te draaien. Op die manier is het einde een spiegeling van het begin. Terwijl je in het begin plotseling in het verhaal tuimelt, tuimel je er op het einde ook ietwat abrupt weer uit.
Wat me ook opviel, is dat het hoofdpersonage geen naam heeft. We horen heel veel verhalen, maar we weten eigenlijk bitter weinig over hem. Is dat een bewuste keuze?
Niet bewust in de zin dat ik van plan was om een boek te maken zonder de naam van het hoofdpersonage te noemen. Toen ik het merkte, vond ik het niet nodig om het bij te sturen. Op deze manier voelt de duiker als een deel van de verzameling, iets wat daar hoort en altijd al geweest is. Die angst om verzameld te worden is ook waar het uiteindelijke conflict omdraait.
Heb je nog verdere projecten op je tekentafel liggen?
Altijd! Momenteel werk ik aan een reeks korte verhalen gebaseerd op anekdotes van mijn beste vrienden. De verbindende factor is de setting in een grote anonieme stad die vuil en toch heel mooi is. Het fait divers gehalte ligt redelijk hoog, maar het krijgt substantie door de sfeer, tekeningen en humor. Ik wilde de bundel op tijd afgerond hebben voor de stripbeurs van Leuven 25 februari waar ik samen met Zie Groenen naartoe ga, maar ik heb net nieuwe verhaaltjes bedacht die er nog bij moeten.
Haast en spoed is zelden goed (lacht). Wij wachten alvast met veel geduld om jouw nieuwe verhalen te kunnen bewonderen. Veel succes!
Voorwendsels en Verhalen telt 76 pagina’s en werd uitgegeven door Oogachtend.
Bestel Voorwendsels en verhalen »
Profiel Bernard Tant »
