Vorige week verscheen In Bad met Suzanna, het eerste kortverhaal van Tania Verhelst op Pulp deLuxe. Omdat een klein beetje achtergrondinfo bij een strip nooit slecht is citeerden we een klein stukje interview met Tania uit het laatste nummer van het literair tijdschrift Plebs dat begin dit jaar verscheen.

Plebs : “‘In bad met Suzanna’ is ook een Bijbels geïnspireerd verhaal.”

Tania Verhelst: “Ja, maar hier was niet zozeer de Bijbel, dan wel een literair verhaal mijn inspiratiebron: Joachim van Babylon van Marnix Gijsen. Hij geeft het oorspronkelijke Bijbelverhaal van Daniël over Suzanna een twist door het te vertellen vanuit het standpunt van haar man, Joachim. Zo blijkt dat Suzanna helemaal niet zo vroom is zoals Daniël haar bejubelt, maar dat ze gewoon manipulatief en aandachtsgeil was. Dit intrigeerde mij: in hoeverre word je als historisch personage ingekleurd door degene die jou beschrijft? Suzanna is iemand anders door de ogen van Daniël dan door de ogen van haar man. Misschien was Daniël verliefd op haar, misschien had hij zelfs een affaire met haar. Of misschien had hij gewoon iemand nodig om zijn boodschap te brengen? Ik wou op mijn beurt het verhaal vertellen vanuit het standpunt van de twee mannen die ervan verdacht worden haar verkracht te hebben. Ik heb ze weergegeven als twee badeendjes.”

Plebs: “En jouw verhaal sluit meer aan bij de interpretatie van Marnix Gijsen dan die van Daniël?”

Tania: “Ja, ik heb wel sympathie voor die man in de schaduw van zijn ambitieuze vrouw. Geef toe, als je een glansrol ambieert in het meest gedrukte boek aller tijden, moet je wel heel ambitieus zijn! Eigenlijk interesseert het me niet zo wie Suzanna werkelijk was of wie nu het ‘juiste’ verhaal vertelt. Het gaat me er net om, hoe het verhaal verandert naargelang de verteller.”

Plebs: “Het postmoderne narratief.”

Tania: “Als we er dan toch een geleerde term op moeten plakken, ja.”