Ja, we weten het wel. De lockdown is nog niet officieel ten einde. Maar gezien vanaf morgen de horeca opnieuw de deuren opent leek het ons een  goed moment om deze rubriek af te sluiten. De laatste aflevering van de Lockdown Files reserveerden we voor een aantal Vlaamse striprecensenten. In ons virtueel café verzamelden we rond een tafel Gert Meesters (Focus Knack), Geert De Weyer (De Morgen), David Steenhuyse en Wouter Porteman (Stripspeciaalzaak). Uitgever Sigge Stegeman van Soul Food Comics zat nog alleen aan een tafel en hebben we er bij deze gezellig bij gevraagd.

1. Welke gevolgen heeft Corona voor jouw dagelijkse bezigheden?
2. Wat ligt er momenteel op je tekentafel? (tenzij toch van toepassing)
3. Welk boek ben je tijdens je lockdown aan het lezen / heb je net uit / ligt klaar om te lezen? En wat wil je erover delen?
4. Hoe onderhoud je in deze periode je sociale contacten?
5. Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown opgeheven wordt?

---

Gert Meesters

1. Niet zo veel eigenlijk. Ik beantwoord nog steeds mails, ik schrijf nog steeds, ik geef nog steeds les. Alleen de verplaatsingen zijn weggevallen. De toevloed nieuwe boeken is gestopt, maar dat biedt de gelegenheid om eindelijk wat bij te lezen.

 

3. Ik lees elke dag wel een boek, meestal om er daarna iets over te schrijven. Op dit moment ben ik een tekst voor Stripgids over Philemon aan het voorbereiden, dus ben ik de hele serie aan het herlezen. Ik kan het iedereen aanraden, want Freds werk is de perfecte quarantainelectuur: poëtisch verantwoord escapisme.

4. Ik heb het geluk om mijn huis te mogen delen met vier prachtige vrouwen. De kleine behoefte aan sociale contacten die zij overlaten, vul ik op door wat meer te bellen, te skypen en te zoomen.

5. Recht naar de stripwinkel natuurlijk!

---

Geert De Weyer

1. Net toen de coronacrisis begon besefte ik dat ik me officieel – tergend langzaam moet ik zeggen – uit een burnout van zo’n 3 jaar had gesleept. Ik begon meer te werken en te schrijven, en doe dat sinds de maatregelen van overheidswege nog steeds. Ik werk nu zelfs bijna elke dag en doe weer lange uren, heb er ook terug goesting in en durf ook weer meer voorstellen te doen naar de media toe. Dat gaat niet alleen over strips. Laatst schreef ik bijvoorbeeld voor De Morgen over een oude film annex boek die me nauw aan het hart lag (Into the Wild van schrijver John Krakauer en regisseur Sean Penn), of ging ik voor Het Laatste Nieuws onderzoeken waarom mensen plots terug als een gek zijn beginnen puzzelen en gezelschapsborden spelen.

3. Allerlei soorten boeken. Ik ben beginnen leren koken, wat een mens moet toch proberen met minstens één nieuwe vaardigheid uit deze klerezooi komen, niet? Op dit moment ligt hier een boek van Ottolenghi over desserts op tafel. Mijn vriend kan koken en ging een rijsttaart bakken en kwam daar bekaaid uit. Nu ga ik, die niet kan koken, zo’n taart maken op een recept van Ottolenghi. Jaja, hoog grijpen, hé! De kans is groot dat ik faliekant de mist inga.

 

Wat strips betreft liggen hier twee boeken al een tijdje naast me op mijn bureau: Het verhaal van de Goscinny’s van Catel en Dragman van Steve Appleby. Die eerst interviewde ik midden februari in Parijs. Het interview met haar verscheen zonet in De Morgen. Knap boek, vond ik. Eentje dat meer vertelt dan menig andere biografie, wellicht ook omdat de auteur er een samenwerking voor aanging met Goscinny’s dochter. Catel mocht in diens archieven (Instituut René Goscinny) gaan speuren naar oude geschreven en audiovisuele interviews. De citaten in het boek zijn rechtstreeks afkomstig van Goscinny zelf, issues waarover Goscinny nooit sprak -zoals de holocaust- worden vertelt via dialogen tussen Anne en Catel.

Van de Britse stripmaker Steven Appleby verschijnt eind mei de graphic novel Dragman, waarin de hoofdrolspeler een man is die, eens hij vrouwenkleren praat en zich plots goed in zijn vel voelt, superkrachten bezit. Een steengoede strip van om en bij de 300 pagina’s.

Hij heeft het over zijn alter-ego, want hij is al decennia travestiet en heeft met dit boek zijn demonen van zich afgeschud. Knap gemaakt. Over hoe je je eigen superheld kan zijn wanneer je jezelf accepteert.

4. Per telefoon. We hebben ook een videochat geprobeerd met de familie van mijn lief, maar dat vertaald zich in mijn hoofd als pure chaos omdat ik iedere gezichtsexpressie probeer te vatten, maar dat niet echt kan omdat het schermpje te klein is. Maar ik heb daar dus wel door geleerd dat ik inderdaad veel meer op gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen af ga dan ik besefte. Daar werd ik in het verleden nogal eens op gewezen, maar kijk zie, het bewijs is geleverd.

Oh ja, en we hebben vorige week ook een gezelschapsspel online gespeeld met camera’s op elk van de 6 deelnemers gericht. Dat doe ik dus nooit meer.

5. Terug badmintonnen, de speldozen in de Antwerpse Playground-spelcafé’s bovenhalen, de koffiehuizen hier in Antwerpen opnieuw platlopen -we hebben er vele, met steengoede koffie- in het park gaan zitten, mijn vrienden opzoeken en er al het voorgaande mee doen, met mijn lief de uitgestelde reis naar de zon (alternatief) invullen en last but not least: mijn moeder opzoeken. Voor haar is de lockdown niet echt prettig, want ze is ontzettend sociaal en kan nu de deur niet uit. Nu ja, het opheffen van de lockdown wil natuurlijk nog niet zeggen dat je zomaar tachtigers kan gaan bezoeken, maar daarvoor luister ik eerst naar de virologen. Zij blijken, anders dan de politici in dit land, degene te zijn die zonder flauwekul en bochtenwerk, ons, burgers, informeren en door deze crisis helpen. Al hebben ze weinig écht opbeurend nieuws te melden.
Intussen wens ik jullie allemaal succes, plezier, sterkte en moed en veel creatieve geest om door deze lockdown te komen. Hou je goed!

---

David Steenhuyse

1. Als thuis werkende zelfstandige: geen. Qua workload: verrassend genoeg heb ik door toevalligheden en geluk extra klanten gewonnen terwijl mijn gewoonlijke activiteiten ongestoord verder liepen. Als freelancer grafische vormgeving voor de kranten en bijlages van het bedrijf Mediafin (De Tijd, L’Echo, Sabato) kwam er ook extra werk binnen omdat mensen nu eenmaal geïnformeerd willen worden. Daarvoor moest ik wel op verplaatsing, maar het gebeurde vaak dat ik halve dagen moederziel op de redactie zat terwijl de vaste werknemers van thuis uit konden werken. Daar werden alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen in acht genomen.

3.  Als recensent ligt er altijd wel een grote stapel leesvoer klaar. Momenteel probeer ik per week één stripleesdag in te lassen waarop ik in ideale omstandigheden een dozijn strips kan lezen. Mijn smaak is breed en gevarieerd en ik probeer me niet te laten misleiden door vooroordelen. Het zijn zowel populaire strips, graphic novels, strips van gevestigde waarden en debutanten, integralen van oude klassiekers en al wat daar tussenin zit.

4. Voornamelijk via mail, WhatsApp, Messenger en andere digitale hulpmiddelen. Een keertje FaceTimen met een beste vriend gaf vooral een vals gevoel van nabijheid. Zoom-uitnodigingen sla ik af. Meestal vinden die op momenten plaats dat ik eigenlijk hoor te werken. Ik ging en ga wel vaker langs bij m’n moeder. Haar beste vriendin, haar overbuurvrouw, overleed twee jaar geleden en haar sociale contacten zijn in deze tijden grotendeels verstoord. Net voor de lockdownmaatregelen heeft ze een tablet gekregen en hebben we haar een Facebookprofiel gegeven. Intussen verrast ze vrienden en familie met de snelle vorderingen die ze maakt en hoe ze zinvol omgaat met de mogelijkheden.

5.  Bij familie en vrienden aandringen om samen te komen voor barbecues of (mini)feestjes, restaurantbezoeken, uitstapjes en andere live mogelijkheden. Langere en verdere reizen zitten er helaas niet meteen in, maar persoonlijk wenkt de installatie van een metersbrede wandkast om enkele duizenden strips in te kunnen opbergen, wat in huis toch ook voor meer overzicht, voldoening en rust moet zorgen.

---

Wouter Porteman

1. Ik ben actief in de medische sector die rechtstreeks beïnvloed wordt door covid-19. Het begin van de lockdown leefde ik precies op een andere planeet. Al je vrienden, kennissen en media bekwaamden zich in zolders opruimen, netflixen, taarten bakken, e-peritieven en andere chille zaken om de tijd en de angst te verdrijven. Terwijl de wereld tot stilstand kwam, zichzelf uitvond en iedereen zich opsloot, was het bij mij professioneel net het omgekeerde. Er kwam een tsunami aan werk over ons heen. Mijn persoonlijk corona-beeld is dat van mezelf cruisend op een volledig lege E17, op de radio hoorde ik nog net een reporter vragen aan een of andere viroloog of je van scheten ook corona kreeg. Het antwoord heb ik niet volledig gehoord omdat de GSM weer overging met alweer een nieuw probleem. Surreëel.

 

3.  Tijdens de lockdown heb ik alle albums van Gilles de Geus herlezen. De ideale ontspanning. Voorts heb ik enorm genoten van twee nieuwe graphic novels. Knock-Out van stripbiograaf Reinhard Kleist over een homoseksuele, zware bokser in de jaren ’60. Het klinkt melig, maar het is heel straf. Ook Jeroen Janssens Posthumus was een opsteker. Heel toegankelijk, vrolijk getekend én zalig geschreven door Pieter Van Oudheusden. Wat kon die mens schrijven! . Ik hoop dat beide uitgaves niet ondergesneeuwd geraken door de huidige lawine nieuwe releases.

4. Op werkgebied was het alle hens aan dek, en was verlof voor mijn collega’s en mezelf haast niet mogelijk. We hoorden en spraken elkaar ( door de mondmaskers heen en/of op veilige afstand ) continu. Privé was ik maar al te blij dat sociale media bestond. En voorts heb ik zoals iedereen veel geskyped, gezoomed of gefacetimed.

5.  Principieel koop ik lokaal. De dag dat mijn vaste stripspeciaalzaak weer openging en ik weer nieuwe strips fysiek kon vastnemen, was gewoonweg geweldig. Ongelofelijk. Ik denk dat dit alleen nog maar gaat overtroffen worden door het gevoel van weer een bas door mijn lichaam te voelen gaan tijdens een concert.

---

Sigge Stegeman (Soul Food Comics)

1. Ik werkte toch al vanuit huis, dus daaraan verandert weinig. Vroeger had ik regelmatig afspraken buiten de deur. Die gaan nu natuurlijk via de telefoon, email of andere digitale kanalen. Het is lastig inschatten wanneer ik nieuwe boeken moet uitgeven. Veel uitgevers hebben hun activiteiten tijdelijk gestaakt, om ervoor te zorgen dat iedereen kan profiteren van nieuwe uitgaven en niet slechts de winkels die nog open (mogen) zijn of een goed bezochte webshop hebben. Het is dus koffiedik kijken wanneer alle winkels weer open zijn. De belangrijkste tegenslag bestond uit een aantal boekpresentaties die niet doorgingen. Soul Food Comics heeft begin maart haar eerste titel van een Nederlandse stripmaker op de markt gebracht en er zouden zo’n vijf verschillende boekpresentaties plaatsvinden, waarvan de eerste en grootste in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Daar zat bovendien nog een paneldiscussie aan vast met een aantal belangrijke mensen van NGO’s die zich bezighouden met vluchtelingen in Nederland. De presentatie zou 13 maart plaatsvinden en precies een dag eerder werd in Nederland de eerste coronamaatregel afgekondigd, waarbij evenementen met meer dan 100 bezoekers niet langer waren toegestaan. Niemand wist of de avond zoveel bezoekers zou trekken, maar er werd besloten geen risico te nemen.

2. De nieuwste titel van Paco Roca: De schat van de Black Swan. Een juridische thriller over moderne schatzoekers versus de Spaanse staat. Een echt puntje-van-je-stoelverhaal met doorlopend nieuwe plot twists, alsof je het script van een film leest, maar dan allemaal waargebeurd!

 

3.  Ik heb net Clyde Fans gelezen van Seth. Een pil waar hij 20 jaar aan gewerkt heeft. De tekenstijl van het eerste hoofdstuk verschilt van het laatste, dat vond ik wel charmant. Het is het eerste dat ik van Seth gelezen heb. Ik vond het niet slecht, wel beklemmend. Het gaat over twee broers die om uiteenlopende redenen zijn vastgelopen in het leven. Interessant is dat de sympathie en het oordeel van de lezer met elk hoofdstuk verandert. Belangrijkste personage in Clyde Fans is de stedenbouw. Er zijn hele pagina’s waarin niets verteld wordt en je alleen maar gebouwen ziet. Fascinerend en bepalend voor de sfeer. Mijn volgende ‘project’ wordt Rusty Brown, van Chris Ware. Ligt al een tijdje klaar, maar ik was er nog niet aan toegekomen. Op dit moment peuzel ik echter The Book of Forks weg van de Brit Rob Davis, als tussendoortje voor de ontspanning, al blijkt dat laatste niet helemaal op te gaan. Het is intenser dan ik dacht, maar wel buitengewoon intrigerend. Zelden iets gelezen waarin zo’n unieke wereld werd opgebouwd.

4. Zoals ik eerder al aangaf: bellen, mailen, appen, of middels andere digitale kanalen al dan niet voorzien van beeld. Mijn vriendin en ik gaan af en toe ook nog bij vrienden langs en houden ons daarbij altijd keurig aan de anderhalve meter. Het levert wat eigenaardige bezoekjes op, maar het is beter dan niets.

5.  Op dit moment vraag ik me vooral af hoe dat eruit zal zien. Als de overheid alle restricties ineens laat varen hebben we twee weken later een nieuwe opleving. Het zal dus stapsgewijs gebeuren, om iedereen ervan doordrongen te houden dat het gevaar nog niet geweken is. Ik hoor links en rechts al dat de anderhalve meter waarschijnlijk nog wel een tijdje blijft als advies. Maar goed, het eerste wordt denk ik wat meer de buitenlucht opzoeken en vrienden bezoeken. Daarna zal het normale leven er wel weer langzaam insluipen.

---

Rest ons nog iedereen te bedanken die deelgenomen heeft aan de Lockdown Files. Wie alle afleveringen nog eens wil herlezen kan alvast een kijkje nemen in ons archief.

---