Terwijl we nog vrolijk de Casatschok aan het neuriën zijn maakte Levan deze week zijn debuut op Pulp deLuxe met Vingerpop die er wel een bijzondere fascinatie voor Matroesjka’s op nahoudt.

door Bruno Willaert.

Wat moet de lezer weten over jou?
Ik streef naar een universeel beeld. Wat ik daarmee bedoel is dat het kunstwerk toegankelijk moet zijn voor iedereen. Van kleins af aan had ik een slechte bijsmaak wanneer iemand zei dat hij kunst niet begreep en daarom hij er daarom niet geïnteresseerd in was. Ik hoop dat het mogelijk is om hoge, pure kunst waar een kunstenaar op zoek is naar harmonieuze compositie, te combineren valt met een duidelijke en herkenbare beeldtaal. Misschien is iemand niet in staat om alle lagen van vorm naar concept door te dringen maar kan de toeschouwer er in ieder geval wel wat mee. De uitleg van een kunstwerk heeft alleen effect als het beeld iemand heeft geraakt.

De realiteit van hier en nu in Nederland voelt net alsof ik erin gephotoshopt ben.

Deze week publiceerden we Vingerpop op Pulp deLuxe. We hebben er wel een beeld van waarover het gaat, maar kan je er nog wat duiding bij geven?
Toen ik klein was vond ik de Matroesjka altijd fascinerend speelgoed. De poppetjes blijven hetzelfde maar toch anders. Ze worden kleiner en kwetsbaarder. Op elke nieuwe pagina wordt de Matroesjka verder onthuld en ontkleed. Totdat er niets meer valt te onthullen en het spelletje is klaar.

 

Ik zie het als een mooi symbool voor menselijke verhoudingen. Hoe beter je een persoon leert kennen, hoe dieper je hem/haar kan raken: de onthulling van het diepste verlangen en het misbruik daarvan. Tot het uiterste gaan en je je gebruikt voelen. Alleen bij de kern aangekomen kan je weten of iemand jouw soort “speelgoed” is of gewoon een leeg omhulsel.

Op je Instagram zijn Matroesjka’s heel aanwezig als symbool in letterlijk alle vormen. Zit daar een reflectie naar je jeugd in misschien die je doorgebracht hebt in de voormalige Sovjet-Unie? Of is het gewoon een constante inspiratiebron voor je?
Inderdaad, Matroesjka’s zijn heel vaak aanwezig in mijn werk. Dit komt deels omdat mijn fantasie bepaalde vormen eindeloos blijft combineren tot iets nieuws. Een andere reden is een kinderlijke verwachting van een verrassing. De vorm opent en toont een andere inhoud. Dat gevoel van een verrassing probeer ik in één beeld vast te leggen.

Ik kan mij nog herinneren dat ik het heel spannend vond om Matroesjka’s te openen. Originele Matroesjka poppen zijn allemaal identiek, alleen worden ze telkens kleiner. Ik was bang dat het zou niet ophouden en poppetje zo smal zou worden dat ik het zou kwijtraken.

 

Nu dat ik dit interview aan het voorbereiden ben bedacht ik me voor het eerst dat mijn leven best wel op Matroesjka’s lijkt. Ik ben geboren en opgegroeid in Sovjet Georgië. Opgevoed met bepaalde idealen en principes. Dat is een kern. De afbrokkeling en val van de Sovjet-Unie met alle rampzalige gevolgen van dien is een eerste omhulsel. Het vertrek naar Nederland, de eerste zes jaar vol angsten, procedures en onzekerheid, dat is mijn tweede omhulsel. Pas na de naturalisatie kon ik beginnen met een “gewoon” leven op te bouwen, het derde omhulsel.

Soms voelt het net alsof iemand anders in Georgië had geleefd. Het voelt als een vorig leven heel ver weg. En de realiteit van hier en nu voelt net als of ik erin ge-photoshopt ben, een 100% allochtoon in 100% Nederland. Geen filter kan dat voldoende overlopen of verzachten en het blijft knip en plak werk.

 

Wat bracht je eigenlijk in Nederland waar je je kunststudies die je gestart was in Tbilisi verder gezet hebt?
Puur ellende en uitzichtloosheid in het Georgië van toen.

Wat mogen we nog van jou verwachten in de toekomst?
Ik ben bezig met een serie van werk over verborgen identiteit, de identiteit achter de profielfoto op social media. Ik wil graag een expositie organiseren met al mijn Matroesjka-werken.

Vingerpop op Pulp deLuxe »
Profiel Levan »

---