Komend weekend is het zover! Dan wordt in t Kuipke in Gent het nieuwe Vlaamse wielerseizoen op gang geschoten met de 73ste editie van De Omloop Het Nieuwsblad, waarbij we te weten zullen komen wie de opvolger wordt van Zdenek Stybar. Niet ver van het parcours bevindt zich dan weer de Roo-kerk in Gontrode. Een plaatselijk rondje rond deze gewezen kerk staat er niet op het programma, maar toch staat gans het weekend er in het teken van het wielrennen én de klare lijn. We hadden een gesprek met tekenaar Xavier Truant, die er een overzichtstentoonstelling heeft van zijn werk en er op vrijdag al zijn Flandrien Oil collectie mag voorstellen.

door Bruno Willaert

Tijdens het openingsweekend van het Vlaamse wielervoorjaar mag jij je collectie “Flandrien Oil” voorstellen die je in opdracht van Clochart samengesteld hebt. Hoe kwam men bij jou terecht en wat mogen we verwachten van die collectie?
Clochart is het geesteskind van Willy Vertongen, een ondernemer in hart en nieren met een passie voor grafische kunst. Enkele jaren geleden kreeg ik telefoontje of wij eens konden afspreken. Hij had mijn werk gespot in de Knack en wou wel eens polsen of ik iets voor zijn bedrijf Mederi kon betekenen. Aangekomen op zijn bureau bleek hij een behoorlijk grote fan te zijn van de ‘klare lijn’. Er hingen immers tientallen werken op van mijn favoriete tekenaars. Dat was meteen de start van een reeks opdrachten voor zijn bedrijf.

Ik kan uren zitten gapen naar iets dat de juiste lijnen heeft.

Nu kwam hij een half jaar terug met het idee om een emaille bord te laten maken door Emaillerie Belge, de enige nog resterende emaillerie in geheel Europa. Het moest het neusje van de zalm worden van een kleine collectie, met onder meer een print, een T-shirt, postkaartjes, … iets in elke prijsklasse dus. Maar om er een bepaalde lijn in te krijgen moest het wel over één bepaald onderwerp gaan. Emailleborden werden vroeger gebruikt om reclames op te drukken. Ik dacht dus ook al snel in de richting van een fictieve reclame. Vandaar dat ik uitkwam bij ‘Flandrien Oil’, een reclame voor kettingolie. Kettingolie voor echte flandriens dus.

 

Terwijl veel wielerwedstrijden rond de plaatselijke kerktoren gaan vind je bijhorende expo plaats in een kerk, maar niet zo maar één. Wat valt er nog allemaal te beleven in de Roo-kerk in Gontrode dat dat weekend volledig in het teken staat van het wielrennen en de klare lijn?
We hebben drie speciale gasten waarvan er elke dag één langs komt. De eerste die langskomt is Fons Leroy, gewezen topman van de VDAB  (20u). Hij is strip en koersliefhebber. Ik mocht hem dit jaar trouwens nog portretteren voor een opdracht.

Op dag twee komt mijn klare lijn-collega Jan van der Veken langs (om 14u) om zijn fantastisch mooi boek ‘Vliegtuigen’ te signeren. De laatste en waarschijnlijk wel de meest voornaamste gast komt zondag (11u), namelijk Ever Meulen. Ik denk niet dat Eddy veel introductie nodig heeft. Zijn naam en faam zijn de wereld rondgegaan en hij is uiteraard één van mijn grote voorbeelden.

Daarnaast is het natuurlijk een overzichtstentoonstelling van mijn werk. Ik toon er heel wat originele pentekeningen uit de laatste twee à drie jaar, veel werk voor Knack, affichewerk, werk uit allerlei opdrachten, … Ik zeg pentekeningen, omdat veel mensen denken dat mijn werk volledig met de computer wordt gemaakt wat dus niet het geval is. Het zal een beetje als naar originele stripplaten kijken zijn.

 

Vanwaar jouw fascinatie voor de klare lijn?
Die fascinatie is gekomen na mijn studiejaren. Ik heb geen middelbaar kunstonderwijs gevolgd en in die periode tekende ik niet meer zoveel meer in vergelijking me toen ik jonger was. Toen deed ik werkelijk niks anders dan tekenen en knutselen. Misschien was ik zelfs nog meer een knutselaar. Ik was bezeten door rally- en racecircuits en dat laatste probeerde ik minuscuul mooi na te bouwen. Heel mijn slaapkamer was één autoracebaan met een pitlane, een paddock, een podium, tribunes, zandbakken, … Ik kon mij daar dag en nacht mee bezighouden.

Toen ik later aan het KASK ging studeren begon ik eigenlijk weer van nul, aangezien het tekenen wat verwaterd was. Ik voelde mij na een oersaaie periode in het middelbaar wel direct terug in mijn sas om creatief bezig te zijn en ik werkte heel hard. Tijdens die periode lag de focus, mede door de docenten, vooral op kinderboeken. De stijl die ik nu heb was er toen nog in de verste verte niet. Maar beetje bij beetje kreeg ik weer die drang om iets te maken dat goed in elkaar zit, net zoals bij de racebanen. Ik kan nu bijvoorbeeld ook uren zitten gapen naar iets dat de juiste lijnen heeft. Als het nu gaat om architectuur of design, en dat is iets wat al die mensen die met die stijl werken wel gemeen hebben. Een liefde voor ‘ontwerp op zich’, alles moet kloppen.

 

Kijk maar naar Edgar P. Jacobs en de prachtige machinerie in de strips van Blake en Mortimer. De auto’s van Ever Meulen, de vliegtuigen bij Jan, De architectuur bij Ted Benoit, … Daarnaast ben ik ook nog eens stripliefhebber geworden. Of zeg maar opnieuw geworden. Want als kind was ik door mijn race obsessie ook zware Michael Vaillant-fan. Die klare lijn, is denk ik gewoon een soort van logisch gevolg van wie ik ben.

Om dezelfde vraag te stellen als die die we 2 weken geleden aan je klare lijn-collega Jan Van Der Veken stelden: heb je nooit de behoeft gehad om eens een strip/beeldverhaal te maken?
Aangezien de stripmicrobe mij nu al een paar jaar te pakken heeft zou het er wel ooit eens van kunnen komen. Al lijkt het mij wel een monumentaal groot werk om te doen. En vraag ik mij nu al af of wanneer ik aan het eind kom, ik het begin van boek nog goed zou vinden… Ik heb twee jaar geleden een roman geïllustreerd, met als titel ‘Lancelot’. Dat ging over een ijzerboer uit Oostende, een triest maar prachtig verhaal geschreven door Inge Misschaert. Dat is het dichtst tot graphic novel waar ik ooit ben gekomen. Misschien komt er daar nog een deel twee van, maar dan in stripvorm … het idee is al eens geopperd. Of misschien doe ik ooit nog een informatief boek, zoals het boek van Joost Swarte over ‘De Stijl’.

Tot slot: ben je zelf een wielerliefhebber? Op wie zou jij je geld inzetten als winnaar van de Ronde van Vlaanderen?
Na mijn studies deed ik naast het tekenen een deeltijdse job als chauffeur. Ik vond de periode van de Tour de France altijd de leukste. Terwijl de druppels zweet van mijn rug dwarrelden, want mijn camionette had geen airco, zat ik gekluisterd aan de radio. Daar is de liefde begonnen, denk ik. Ik was toen ook behoorlijk sportief en ik peigerde mijzelf ettelijke uren af op de mountainbike. Als ik mag kiezen mag één van de crossers, Mathieu van der Poel of Wout Van Aert, gerust winnen.

 

 

Meer info over Expo Xavier Truant & lancering ‘Flandrien Oil’ door Clochart »
Website Xavier Truant »

---