Stijn Felix is onze tweede gast in de rubriek Grensgebied, waarin kunstenaars aan bod komen die af en toe eens de grenzen van de wereld van het beeldverhaal opzoeken. Stijn Felix stak die grens zelfs over en veroverde in 2010 meteen, samen met scenarist Dieter Rogiers, de Knack Focus Stripstrijd. Eens die buit binnen was keerde hij echter terug en richtte hij zich volledig op illustratie.
Hij vertelt er je alles over.

bio Stijn Felix »

Oostende
Als kind al had ik een voorliefde voor het tekenen van karakterkoppen en het scheppen van een dreigende sfeer. Mijn broer en ik gingen vaak kijken naar het Oostends poppentheater Kallemoeie. Mijn vader was toen in zijn vrije tijd een van de poppenspelers. Dit poppentheater werd in 1928 opgericht door mijn overgrootvader. De groteske koppen met een groot Ensor-gehalte zullen mij wel beïnvloed hebben. Spilliaert ontdekte ik pas in mijn studententijd in Gent en zijn werk voelde ook direct erg vertrouwd aan.

 

Illustrator/ striptekenaar
Stripscenarist Dieter Rogiers en ik wonnen in 2010 de Knack Focus stripstrijd, hierdoor mochten we onze strip Tunguska een jaar lang publiceren in Knack Focus.
Een tof project en een fijne ervaring maar toch beschouw ik me meer illustrator dan striptekenaar.
Ik besteed graag wat meer tijd per prent en om het voor mezelf wat spannend te houden pin ik mezelf niet graag vast op één stijl.

 

Affiches
Het tekenen en ontwerpen van affiches ligt me wel. Een idee bedenken, tekenen en vormgeven -vaak met handgetekende letters- komen hierbij samen. Er is een vertrekpunt maar ook voldoende vrijheid. De rode draad in mijn affiches is het werken met slechts 2 of 3 kleuren, geïnspireerd door de beperking van de zeefdruk techniek. Deze beperking dwingt me om tot andere grafische oplossingen te komen en ik hou erg van de rudimentair esthetiek die dit oplevert.
Inspirerend vind ik drukwerk uit vervlogen tijden: Art Deco affiches, vroeg moderne luciferdoosjes maar ook de Amerikaanse zeefdruk revival met gig posters van Doe-eyed, telegramme studio, …

 

Platenhoezen
Een andere favoriete job is platenhoezen creëren en al zeker als het een concept album is.
Voor Preuteleute, Oostendes meest platvloerse duo, tekende ik de hoes voor het album levenslessen. Het werd een parodie op de bekende John & Yoko hoes, de achterkant met de titels is in aap-noot-mies stijl.

De hoes voor pianist Jan Swerts bestaat uit een portretreeks van artiesten die hun melancholische aard gemeen hebben. Jan zette ik op de hoes in een zee van zwarte gal. Hier vond ik schilderen een meer geschikte techniek om de juist sfeer te vangen en om het een zekere zwaarte te geven. Aangezien ik toen nog niet veel ervaring met schilderen had was het een redelijke worsteling alvorens ik alles goed kreeg.
Schaduwland, de nieuwe plaat van Jan Swerts is net naar de drukker. Ditmaal is de plaat een verwerking van zijn persoonlijk rouwproces maar dan opgevat als de soundtrack van een post apocalyptische horror film.
Het is terug geschilderd, ditmaal in een stijl die refereert naar jaren ’70 horror film affiches.

 

Op de tekentafel
Op dit moment zit een prentenboek voor volwassenen in de opstart fase. Schrijfster Laurence Van Elegem schreef een vreemd verhaal gebaseerd op voodoo folklore doorspekt met filosofische bespiegelingen. En na wat zoeken op internet kwam ze bij terecht.
Het is een verhaal met vele lagen, bizarre personages en een vreemde mythische wereld.

---