In het Verhoor van deze week  spreken we met drie boeiende debuterende kunstenaars: Julio Colomo, Pieter van Elst en Poorva Goel. Elk van hen heeft een unieke benadering, maar ze delen allemaal de drang om conventies te doorbreken. Julio’s werk is speels en experimenteel, Pieter vertelt filosofische verhalen via gedetailleerde tekeningen, en Poorva combineert haar culturele achtergrond met een introspectieve kijk op de wereld.

door Veerle Devos.

Laat ons even onderduiken in hun reis als opkomend talent.

Dag Julio, Poorva en Pieter! Hoe zijn jullie in de wereld van het beeldverhaal terechtgekomen?

Julio: “Strips waren altijd al een passie, maar zeven jaar geleden begon het pas  echt te kriebelen. Als conceptvormgever wilde ik mijn ideeën sterker visueel uitwerken en belandde zo in de stripcursus van Wim Swerts en Geert De Sutter. Hun lessen wakkerden een hernieuwde passie aan en sindsdien ben ik helemaal terug in de wondere wereld van het beeldverhaal. Het vertellen van een verhaal via beelden fascineert me, en ik vind het geweldig hoe een strip zowel dynamiek als subtiliteit kan bevatten. Mijn eerste echte strip ontstond uit een oefening in de cursus, en vanaf dat moment wist ik dat ik hier verder in wilde gaan. Sindsdien heb ik me ondergedompeld in de wereld van storytelling, en probeer ik met elke nieuwe strip mijn beeldtaal te verfijnen.”

Het geduld en de precisie die ik leerde in de architectuur, helpen me nu bij het uitwerken van details en het bouwen van geloofwaardige decors binnen mijn verhalen.

Poorva: “Mijn eerste ‘strips’ waren de geïllustreerde brieven die ik op mijn tiende van mijn kostschool naar huis stuurde. Toen ik tien jaar was, ontdekte ik Quentin Blake en begon ik zelf karikaturen te tekenen. Tijdens mijn studie kunst merkte ik dat tekst en illustratie een constante bleven in mijn werk, en zo groeide mijn focus op het maken van strips, zeker toen politieke thema’s steeds prominenter werden in mijn verhalen. Voor mij is strip een manier om maatschappelijke kwesties te verkennen en toegankelijk te maken voor een breed publiek. Het voelde als een natuurlijke evolutie van mijn artistieke praktijk. Ik beschouw strips als een krachtig medium om complexe verhalen te vertellen, en ik experimenteer graag met narratieve structuren om de grenzen van het genre te verkennen.”

Pieter: “Als kind verslond ik strips: Asterix, Lucky Luke, Nero, Kuifje… Maar die liefde verwaterde als jongvolwassene. Tot ik Drie Schimmen van Cyril Pedrosa las. Die graphic novel wakkerde mijn passie opnieuw aan. Een korte ontmoeting met Pedrosa op een animatiefestival gaf me het vertrouwen om zelf verhalen te gaan maken. Ik besefte dat strips niet alleen humor en avontuur kunnen bevatten, maar ook diepgaande emoties en cinematografische storytelling. Sindsdien ben ik op zoek naar manieren om beeld en verhaal zo harmonieus mogelijk te laten samenvloeien. Het fascineert me hoe je als stripmaker niet alleen een verteller bent, maar ook een regisseur die de blik van de lezer stuurt door middel van kadering, ritme en kleurgebruik.”

 

Heeft de opleiding jullie voorbereid op het maken van strips?

Julio: “Ik studeerde grafische vormgeving in Genk en koos illustratie als bijvak. Één opdracht – een gedeeld schetsboek met een klasgenoot – leerde me de kracht van beeldverhalen kennen. Die ontdekking heeft alles veranderd. Ik leerde hoe compositie en kadrering net zo belangrijk zijn als de tekenstijl zelf. Daarnaast heb ik veel gehad aan lessen over kleurgebruik en typografie, want tekst en beeld moeten in een strip naadloos samengaan. Hoewel mijn opleiding me geen specifieke striptechnieken bijbracht, gaf het me wel een sterke visuele basis en een analytische manier van kijken naar beeld. De technische kennis van grafisch ontwerp hielp me ook bij het structureren van mijn pagina’s en het experimenteren met lay-out en lettertypes.”

Poorva: “Ik studeerde hedendaagse kunst in India en later strips aan LUCA School of Arts in Brussel. In Luzern ontdekte ik hoe internationaal en veelzijdig het medium is. LUCA leerde me dat strips niet om ‘mooie’ illustraties draaien, maar om sterke storytelling. Ik volgde vakken zoals sequentiële kunst, narratieve structuren en visuele storytelling, waar ik inzicht kreeg in hoe beeld en tekst elkaar kunnen versterken. Ook leerde ik hoe belangrijk de presentatie van een fysiek boek kan zijn. Het tactiele aspect van een boek is voor mij essentieel: de papierkeuze, de druktechniek – het draagt allemaal bij aan de leeservaring. Daarnaast leerde ik hoe belangrijk het is om kritisch naar je eigen werk te kijken en feedback te omarmen. Wat me vooral bijbleef, is hoe een goed doordachte lay-out en ritmiek de manier waarop een lezer een verhaal ervaart, kan sturen.”

Ik hoop dat mijn werk subtiele gesprekken opent over gender, macht en sociale structuren, zonder dat het belerend aanvoelt.

Pieter: “Ik ben opgeleid als burgerlijk ingenieur-architect. In de ontwerpateliers bleef ik tekenen, maar een echte voorbereiding op het maken van strips was het niet. Toch was die creatieve basis waardevol. Ruimtelijk inzicht en een goed oog voor compositie helpen me om pagina-indelingen te maken die het verhaal versterken. Daarnaast heeft mijn technische achtergrond me geholpen om een gestructureerde aanpak te ontwikkelen, wat handig is bij het opzetten van een langere strip. Het geduld en de precisie die ik leerde in de architectuur, helpen me nu bij het uitwerken van details en het bouwen van geloofwaardige decors binnen mijn verhalen. Ook de manier waarop architectuur met perspectief en dieptewerking omgaat, heeft een grote invloed op hoe ik scènes en ruimtes in mijn strips vormgeef.”

Julio, je kortverhaal Be Back Soon heeft een duistere, bijna filmische horrorstijl. Ben je een fan van het genre?

Julio: “Absoluut! Die beklemmende spanning, dat kat-en-muisspel… heerlijk! Ik kreeg de tip om It Follows te kijken – die staat op mijn lijst. In mijn strip verwerk ik geen specifieke films, maar speel ik in op universele angsten. Zoals dat moment waarop je nét iets te snel de trap oploopt… Daarnaast experimenteer ik met belichting en contrast om die filmische sfeer te versterken. Licht en schaduw spelen een cruciale rol in hoe je spanning opbouwt binnen een strip. Ik laat me ook inspireren door Japanse horror, waarin het onuitgesprokene en de sfeer vaak sterker werken dan expliciete beelden.”

 

Poorva, jouw verhaal ademt feminisme. Speelt de kracht van vrouwen vaak een rol in je werk?

Poorva: “Ik vertel verhalen vanuit mijn perspectief als vrouw, dus dat sijpelt vanzelf door. Ik werd voor dit verhaal geïnspireerd door A Room of One’s Own van Virginia Woolf en Carrier Bag Theory of Fiction van Ursula Le Guin. Le Guin’s idee dat verhalen niet om heldendaden hoeven te draaien, maar ook om kleine, menselijke momenten, past perfect bij mijn manier van werken. Ik wil personages tonen die complex en gelaagd zijn, geen eendimensionale karikaturen van ‘sterke vrouwen’. Mijn doel is niet om een boodschap op te dringen, maar om nuance en empathie in mijn verhalen te brengen. Ik hoop dat mijn werk subtiele gesprekken opent over gender, macht en sociale structuren, zonder dat het belerend aanvoelt.”

Pieter, Groot verdriet, klein geluk valt op door zijn kleurenpalet. Hoe ben je tot die stijl gekomen?

Pieter: “Voor mij is tekenstijl ondergeschikt aan het verhaal. De dualiteit van verdriet en geluk vertaalde zich vanzelf in een afwisseling van donkere en felle kleuren. Ik speel ook met texturen en penseelstreken om extra gelaagdheid aan het beeld te geven. Elke kleur roept een bepaalde emotie op, en door zorgvuldig paletten te kiezen kan ik de sfeer van een scène versterken. Ik werk veel met Chinese inkt en digitale bewerkingen, en ik probeer een organische wisselwerking tussen beide te vinden.”

Je verhaal gebeurt in het Nederlands maar in de winkel speelt er een Engelstalig lied. Is dit een bekend nummer?

Pieter: “Het nummer is Trouble van Coldplay. Het geeft de scène een melodramatische toets en het versterkt de melancholische toon. Mensen die geconfronteerd worden met hun kleine gelukjes hebben totaal geen notie van welke muziek er al dan niet speelt in de winkel. Het neerslachtige hoofdpersonage is hier wel vatbaar voor. De tekst sluit ook aan bij het thema van eenzaamheid en jezelf niet echt thuis voelen in een maatschappij: “A spider web and I’m caught in the middle”.”

 

Wat heeft jullie ertoe gebracht om jullie eerste kortverhaal te publiceren op Pulp deLuxe?

Julio: “Pulp deLuxe is een geweldig platform waar je vrij kunt experimenteren en je werk kunt delen met een breder publiek. Toen ik mijn eerste kortverhaal af had, dacht ik: waarom niet? Het voelde als de perfecte plek om mijn werk een thuis te geven.”

Als conceptvormgever wilde ik mijn ideeën sterker visueel uitwerken.

Poorva: “Ik ontdekte Pulp deLuxe via open oproepen, maar pas na een ontmoeting op Cross Comix in Rotterdam voelde ik me aangemoedigd om mijn werk voor te leggen. Hun visie op stripverhalen, verder dan traditionele formats, sprak me erg aan.”

Pieter: “Door de rubriek Het Verhoor kwam ik op jullie website terecht. De mogelijkheid om mijn stripverhaal in te sturen was een kans die ik niet liet liggen. Het was een onverwachte, maar zeer dankbare ervaring.”

Zijn er specifieke stripmakers die je inspireren?

Julio: “Er zijn zoveel inspirerende kunstenaars. Zoals mijn oude docent zei: ‘Als vormgever moet alles je boeien, zo verrijk je je.’ Ik verzamel bundels van Wordt Vervolgd om steeds nieuwe makers te ontdekken.”

Poorva: “Marjane Satrapi wordt vaak genoemd in verband met mijn werk, en ik waardeer haar enorm. Ook Nora Krug, Dominique Goblet, Amruta Patil en Michael Leunig inspireren me. Daarnaast haal ik invloed uit schrijvers zoals Margaret Atwood en Arundhati Roy, en cineasten als Agnès Varda en Patricio Guzmán.”

Pieter: “Cyril Pedrosa is voor mij de ultieme inspiratie, zowel qua tekenwerk als scenario. Ik ben ook groot fan van zwart-wit tekeningen, zoals het werk van Santiago Sequeiros en Mike Mignola, die meesterlijk spelen met licht en donker.”

 

Waar kunnen we binnenkort meer van jullie werk verwachten?

Julio: “Ik werk aan een langer verhaal – en Pulp deLuxe zal als eerste op de hoogte zijn! Daarnaast experimenteer ik met korte horrorstrips in een zine-format. Ook wil ik me verdiepen in het maken van animatics om mijn verhalen op een andere manier tot leven te brengen.”

Poorva: “Op dit moment ben ik bezig een bijna voltooide striproman voor te leggen aan uitgevers. Het is een deels biografisch, deels reportageverhaal over een jonge hindoevrouw die de confrontatie aangaat met het opkomende Hindoe-nationalisme in India. Het verhaal onderzoekt haar worsteling met de verontrustende realiteit van een steeds onherkenbaarder thuisland, terwijl het ook ingaat op haar kritische zelfreflectie over identiteit en erbij horen terwijl ze door het leven in België navigeert.”

Ik maak ook nieuw werk tijdens een kunstenaarsresidentie in Chez Rosi, Brussel. Daaraan een graphic novel over de rivier de Sindh, een overgeëxploiteerde en ondergedocumenteerde rivier in centraal India. Het wordt een reportagestrip gebaseerd op een onderzoekswandeling die ik langs de rivier maakte als onderdeel van het Moving Upstream Fellowship van de Veditum India Foundation. Daarnaast werk ik aan een gezamenlijke reportagestrip als onderdeel van een collectief en andere korte projecten.”

Pieter: “Ik schrijf aan een graphic novel, maar combineren met een voltijdse job en verbouwing is niet evident. Misschien de tweede editie van GRID? Wie weet…”

Veel succes alle drie! We zien er naar uit nog meer werk van jullie te zien.

 

Profiel Julio Colomo »
Strip Be Back Soon »

Profiel Poorva Goel »
Strip  What good is a room of one’s own »

Profiel Pieter Van Elst »
Strip Groot verdriet, klein geluk »

---