De lockdown wordt komende week nog wat versoepeld. Hoog tijd om ook eens wat scenaristen aan het woord te laten. Vanavond zijn Marc Legendre, Peter Moerenhout, Frederik Hautain en Max de Radiguès aan de beurt.

1. Welke gevolgen heeft Corona voor jouw dagelijkse bezigheden?
2. Wat ligt er momenteel op je tekentafel?
3. Welk boek ben je tijdens je lockdown aan het lezen / heb je net uit / ligt klaar om te lezen? En wat wil je erover delen?
4. Hoe onderhoud je in deze periode je sociale contacten?
5. Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown opgeheven wordt?

---

Marc Legendre

1. Wij wonen op drie adressen en om het even waar ik wanneer ben, ik zit altijd binnen te werken. Dus voor mij verandert er bijna niets. Normaal gaan we eens keer per week naar de markt om lekkere dingen te kopen waarmee we onszelf en vrienden kunnen verwennen en dat is weggevallen. Maar we hebben een moestuin, dat is ook een grote luxe. Al groeien daar geen vrienden.

2. Toevallig heb ik net vanmorgen een plaat van Biebel afgewerkt. Voor het volgende nummer van Stripgids mag ik een katern samenstellen en daar staan ook strips in. Waaronder twee pagina’s van Biebel. ’t Is eens wat anders dan scenario’s schrijven.

 

3. Cliënt E. Busken, de nieuwe Jeroen Brouwers. Ik vind Brouwers de grootste nog levende schrijver van ons taalgebied en dat bewijst hij elke keer. Elke zin is een feest. Maar ik doe er lang over. Zijn werk lezen, is zoals oesters eten. Je moet doseren, niet het hele kistje in één keer op.

In dat katern voor Stripgids wou ik ook wat dingen aanraden. Dear Patagonia van Jorge Gonzalez moest er zeker in. Ik was in het boek beginnen bladeren op zoek naar een illustratie en raakte opnieuw begeesterd en overdonderd door de kracht, originaliteit en de uitwerking die het heeft. Het zou verplichte kost voor elke stripopleiding moeten zijn.

4. Naar de buren, half dove tachtigers, schreeuwen we vanop vijf meter. Dat is een afstand die ze zelf veilig achten. Spanjaarden zijn dan ook doodsbang gemaakt. Van Ranst zou hier in z’n element zijn. Met vrienden en familie is contact wat lastiger. Mekaar even bellen is niet evident. We wonen erg afgelegen waardoor dingen zoals Skype en Facetime enkel kunnen als het mooi weer en windstil is. Iets wat het nu al ongeveer een maand in Spanje niet is. We proberen het wel en als het niet lukt, sturen we mekaar mails.

5. Sommige provincies krijgen vanaf morgen wat meer bewegingsvrijheid, maar wij niet. Als het er ooit van komt, gaan we onmiddellijk naar de markt en ’s avonds nodigen we vrienden uit.

---

Peter Moerenhout

1. Dat valt zeer goed mee. We mogen ons gelukkig prijzen. Mijn lief en ik hebben een tuin, kunnen min of meer blijven doorwerken en lijden amper loonverlies. Er is een natuurgebied vlakbij en we hebben geen Corona-zieken in onze naaste omgeving. Het is wel wat drukker in de week dat mijn lief haar kinderen hier zijn, maar ik heb vorige week een armpje van één van hen gebroken en nu zijn ze wat kalmer.

(Mijn lief denkt dat het een trampolineongeluk was)

(Mijn lief leest Pulp deLuxe niet)

2. Joey Potargent, een excellente tekenaar die vooralsnog vooral werkt als assistent, kwam laatst bij mij terecht met een zeer interessant idee voor een verhaal. We zijn dat samen verder aan het uitwerken en het zal niet lang meer duren eer ik aan het script begin. Het wordt een one-shot. Een thriller met diepgang. Verder ben ik met The Red Rum Orchestra een plaat aan het afwerken waar weer amper volk naar zal luisteren en ben ik zelfs al nummers aan het schrijven voor de volgende plaat. Waarschijnlijk blijft die eveneens een ‘onontdekte parel.’

 

3. Ik lees massa’s dingen door elkaar: De zwarte zon van Jeroen Brouwers, essays over zelfmoord, niet zo heel opbeurend, Het Schervengericht van A. F. Th. Van der Heijden, nogal langdradig en zeer geschikt om inbrekers mee neer te meppen, From Hell, in kleur deze keer, Punisher Max by Garth Ennis Omnibus Volume 2, ongelofelijk hoe hard, goed en zelfs ontroerend dat is, Dead Lions van Mick Herron, beste spionagethrillerreeks van het moment, en De trein naar nergens en andere verhalen van Frank Roger, een boek vol satirische horror en sciencefiction, de man stond nooit op bestsellerlijsten maar schrijft interessante dingen.

 

4. Telefoneren, whatsappen, chatten via Facebook Messenger, Videogesprekken via Facebook Messenger, mailen, net een pakket én een brief verstuurd, Zoom, Skype, Windows Teams, en dan heb ik de helft nog niet opgesomd. We leven in een tijd waarin er irritant veel manieren zijn om te communiceren.

5. Gaan pissen in de brievenbussen van alle politiekers die zich naar hun tweede verblijf aan de kust gespoed hebben en ook in die van alle rijke tisten die vinden dat we allemaal zo snel mogelijk terug aan het werk moeten om ‘de economie’ (lees: ‘hun Dagobert Duck Toren vol geldstukken’) te redden. Als ik nog urine over heb zal ik die doneren aan de brievenbussen van alle polariserende, sensatie en ambras creërende persmuskieten. en vrienden die ik al lang niet meer heb gezien eens gaan begroeten (knuffelen zal wel nog niet mogen), lekker gaan eten en eens op café gaan.

---

Frederik Hautain

1. Overdag ben ik communicatiemanager voor een IT-bedrijf in Leuven en in een crisis als deze valt er wel wat te vertellen van directie naar werknemers en omgekeerd en ook naar de buitenwereld. Dat, en twee kinderen die de ene dag al meer zin hebben in leren op afstand dan de andere, maken het – laat ons zeggen – een boeiende mix momenteel.

Maar ik klaag zeker niet, want ik probeer nu in de vroege ochtend vooraleer iedereen wakker is en ’s avonds laat wat meer te schrijven. Geen ochtendspitsen meer, onderweg of in de badkamer, geven op dat vlak wel wat extra ruimte. Dus dat is goed.

2. Ik heb een vrij warrig hoofd, zij het dan binnenin, want ook ik ben niet aan de gevreesde covid-tondeuze kunnen ontsnappen. Zonder gezever, ik ben iemand die vooralsnog vaak met verschillende dingen tegelijk bezig is: scenario’s, gedichten, artikels over US comics voor Stripgids, … .
Er zijn momenteel twee scenario’s zo goed als klaar, waar ik nu vooral met de tekenaars en de uitgeverijen schakel. Het eerste verhaal is Inbreker, een fantasy drieluik dat Mattias Ysebaert tekent en dat bij Oogachtend zal verschijnen. Het tweede wordt een graphic novel bij Blloan, maar daarvoor is het nog iets te vroeg om al wat te verklappen. Maar van Inbreker kan ik wel al een tweetal dingen tonen.

 

Het roze boekje waarvan je hier ook nog een foto van ziet, bevat ideeën voor een science fiction reeks waar ik op broed. Nog veel meer te vroeg dan hierboven, maar iets waar ik aan pruts in m’n bed vlak voor het slapengaan. Wanneer mijn hoofd ‘af’ staat, komen soms betere ideeën boven.
Maar mijn grootste bezigheid momenteel is een roman naar een idee dat ik tien jaar geleden al had en waarvan ik nu voelde dat de tijd rijp was om het uit te werken.

 

3. Ik ben nu bezig in On Earth We’re Briefly Gorgeous van Ocean Vuong, waarin de auteur een brief schrijft aan zijn moeder. Heel mooi, poëtisch geschreven. Sommige hoofdstukken zijn net pralines, maar vaak met een harde noot, want het gaat over zijn ontluikende homoseksualiteit op een tabaksplantage, de troebele relatie met zijn hardhandige moeder en hoe zijn Vietnamese afkomst zijn plaats in de samenleving willens nillens bepaalt.

Het boek dat ik recent uitgelezen heb was Showboat, een biografie over de onlangs overleden basketter Kobe Bryant (ik ben een LA Lakers fan) en de roman die op me ligt te wachten is Goede Mannen van Arnon Grunberg.

En daartussen heel wat strips, graphic novels en vooral losse comics. De lockdown geeft me wat gelegenheid om in mijn dozen ongelezen te duiken. Saga, Lazarus, Kill Or Be Killed bijvoorbeeld en een heleboel oude Image, Marvel en DC zaken uit de jaren ’90 die ik ook weer jaren geleden op beurzen als F.A.C.T.S. had gekocht. Ik probeer deze periode elke dag minstens één single issue te lezen om de berg wat te verkleinen.

4. Lang geleden, toen ik nog de comics website Broken Frontier runde, was vanop afstand schakelen met een team van redacteurs dagelijkse kost, dus van de ‘remote working’ context heb ik weinig last. Er is elke dag wel een videomeeting, dus ik zie nog bekende gezichten.

Ik ben iemand die goed sociaal kan doen, maar minstens evenveel nood heeft aan in zijn eigen cocon te kunnen kruipen. Maar ik ga wel blij zijn terug te kunnen sporten, ‘normaal’ met mensen te kunnen afspreken, hen uit te nodigen om iets te komen eten, etc.

5. Mijn kinderen willen én naar de cinema én naar de zee én naar Nederland én naar de buitenspeeltuin. Het zal iets van dat lijstje worden, maar wat dat weet ik nog niet. Zelf zal het eens lekker uit eten gaan worden, maar dat lijkt me nog wel even te zullen duren.

---

Max de Radiguès

1. Ik heb twee kinderen die één en vier jaar oud zijn en ik woon in een flat. Dus de dingen zijn hier intens. Ik breng het grootste deel van mijn tijd door met het spelen met Lego, het doen van sluwe activiteiten, en het opruimen van de rotzooi achter hen. Ik krijg niet veel werk gedaan zodus. Ha, ha…

2. We namen de tafel die we op het balkon hebben staan om een kleine ruimte voor mij te hebben. Het is niet praktisch en klein, maar het is beter dan niets.

 

3. Ik heb My Absolute Darling van Gabriel Tallent uitgelezen, maar ik had nog maar twee hoofdstukken over voordat de lockdown begon. Sindsdien heb ik niets meer gelezen, behalve portfolio’s voor mijn uitgeverswerk.

4. Het sociale contact draait in principe rond het gezin. We hebben een paar WhatApp groepen met vrienden, buren en ouders van onze oudste school. En natuurlijk hebben we ook veel geskyped. Ik geef zelfs les aan mijn leerlingen via Skype. Arg, kan niet wachten…

5. Wat ik het meest naar uit kijk is om terug is om terug high five’s te kunnen uitdelen, handen te schudden, te knuffelen en mijn vrienden te kussen.

---