Wie de huidige lockdown door de Corona-crisis ondraaglijk vind moet dringend Alle dagen ui, het debuutalbum van B.Carrot dat onlangs bij Soul Food Comics verscheen, aanschaffen. Daarin worden de waargebeurde lotgevallen van de Egyptische asielzoeker Saied in het detentiecentrum van Schiphol uit de doeken gedaan.

door Bruno Willaert

Wat moet de lezer nog weten over jou?
Hmm… Ik las mijn bio op Pulp deLuxe en ik zag dat er inmiddels een paar dingen veranderd zijn. Praktisch gezien heb ik een nieuwe website en zit ik sinds een aantal maanden op Instagram (@bcarrotdraws). Maar veel belangrijker: ik ben in 2019 Cum Laude afgestudeerd van LUCA School of Arts Brussel en mijn eindproject vormde de basis voor Alle dagen ui.

Verder ben ik naar Nijmegen verhuisd, een kleine leuke stad in Zuid-Oost Nederland. Behalve de Corona toestanden ben ik erg blij met deze ontwikkelingen.

Het asielbeleid is zeer onmenselijk en maakt mensen kapot.

Is het als asielzoeker in Nederland echt zo’n hel als je boek laat uitschijnen?
Het is voor veel asielzoekers nog veel erger dan in het boek wordt beschreven. Ik kan natuurlijk niet voor andere mensen spreken, er zijn zeker asielzoekers in Nederland die een makkelijker traject hebben meegemaakt, maar tegelijk ken ik talloze verhalen die ik niemand zou toewensen. Het asielbeleid is zeer onmenselijk en maakt mensen kapot.

 

Sommige worden gedeporteerd, andere verdwijnen in illegaliteit zonder kans op een toekomst. Dat Saied nog de kracht had om zijn verhaal te delen is uniek. Veel mensen die in detentie zaten moeten zich jaren lang herstellen voor dat ze weer kunnen functioneren en hun levens weer kunnen aanpakken. Als ze er de kans überhaupt krijgen om dat te doen en
niet zonder papieren de straat worden ingetrapt. Helaas gebeurt dit niet alleen in Nederland. Ik ken hele nare verhalen van asielzoekers of migranten die bijvoorbeeld in België, Engeland, of Frankrijk terecht gekomen zijn.

Ik heb ervoor gekozen om over de situatie in Nederland te vertellen omdat ik hier woon en het systeem beter ken. En omdat ik Saied hier heb leren kennen. Zijn verhaal was dat van detentiecentrum Schiphol. Hij heeft er trouwens nog veel heftiger dingen meegemaakt dan wat in het boek wordt beschreven, maar ik moest keuzes maken als verteller en heb gekozen om een aantal dingen weg te laten.

Hoe ben je in contact gekomen met Saied, het hoofdpersonage in je boek? Hoe ben je tot dit project gekomen?

Ik nam deel aan een solidariteits-groep die bij asielzoekers en migranten in detentie op bezoek ging. Zo zijn we in contact gekomen met verschillende mensen en hebben veel verhalen en inzichten verzameld over het leven in detentie.

Een van mijn kameraden en een voormalige huisgenoot heeft op zo’n wijze Saied leren kennen. Ik heb hem voor het eerst aan tafel bij ons thuis ontmoet. Dat was op de dag dat hij vrij kwam. Hij wist toen niet waar hij terecht zou kunnen en ons huis werd zijn eerste halte na de gevangenis. Sindsdien is hij vaker bij ons op bezoek gekomen en zo hebben we elkaar beter leren kennen.

 

Tegelijkertijd was ik bezig met mijn eindproject aan de LUCA School of Arts en wist ik dat ik een verhaal over het Nederlands asielbeleid wou maken. Door gesprekken met Saied te hebben gevoerd kwam ik erachter dat hij zijn verhaal van zijn tijd in detentie graag naar buiten wou brengen. Zo is onze samenwerking ontstaan.

Ik merkte in je boek een paar verwijzingen op naar je grote voorbeeld Joe Sacco. Heb je die er bewust ingezet?
Ha ha! Heel grappig om dit te horen. Ik heb geen een bewuste verwijzing naar Joe Sacco gemaakt. Waar wist jij ze te vinden? Ik ben oprecht benieuwd!

Ik zag in de ongemakkelijke ondervragingscene in je boek een verwijzing naar de beklemmende ondervragingen in Palestine van Joe Sacco.
Bedankt voor de vergelijking met Palestine. Echt tof om te zien wat andere mensen in mijn werk weten te vinden. En ik snap de vergelijking ook heel goed. Misschien was het onbewust gedaan.

 

Om te zeggen dat hij mijn grote voorbeeld is is inmiddels een beetje een overstatement. Het klopt dat hij een groot invloed is geweest toen ik voor het eerst in aanraking kwam met strips. Hij was mijn eerste voorbeeld van politieke en journalistieke strips en heeft zeker mijn fascinatie voor de genre in gang gezet. Inmiddels kijk ik meer naar makers die minder ‘puur journalistiek’ werken en toch sociaal en politiek gearrangeerd werk maken maar op een subtieler (of iets meer literaire) manier. Eleanor Davis, Jillian Tamaki, Gipi, Wouter Manneart en Judith Vaninstendael zijn onder andere mijn voorbeelden van tegenwoordig.

 

Voor Soul Food Comics is het het eerste boek dat ze uitgeven die geen vertaling is. Hoe heb je ze kunnen overtuigen om ook origineel werk te publiceren?
Ik hoefde Soul Food Comics gelukkig niet te overtuigen. Ik heb de uitgever Sigge Stegeman benaderd en het klikte meteen. Hij stond open voor origineel werk en zocht vooral verhalen met sterke inhoud. “Strips die je raken” is de slogan van Soul Food Comics en hij zag dat in mijn werk. Onze samenwerking is vanaf het begin goed gegaan en ik ben heel erg dankbaar dat hij de risico nam om mijn debuut uit te geven, en nog eentje met een moeilijk thema.

Met welke projecten ben je verder nog bezig?
Ik ben net klaar met een groepsproject georganiseerd door het Huis van Betekenis in Utrecht. Ik heb hiervoor een oude bewoonster van de wijk Overvecht geïnterviewd en een getekend portret van 10 pagina’s van haar gemaakt.

Ik heb ook een non-fictie verhaal gemaakt gebaseerd op de ervaringen van een vrouw die haar man aan kanker verloor. Het verhaal komt te staan in een boek met het thema ‘immunotherapie’.

En ik maak gebruik van deze “corona dagen” om aan mijn volgend boek te werken. Zoals veel illustratoren zoek ik naar illustratie werk!

Als afsluiter: heeft de Corona-crisis grote gevolgen voor jouw werkzaamheden?
Oef corona kwam op een hééééél slecht moment. De maatregelen in Nederland werden op de dag voor de boeklancering aangekondigd en dat betekende dat al de promotie plannen rondom het boek waren afgelast: de boek launch, de presentatie avonden, de panelgesprekken en signeersessies in Amsterdam, Utrecht, Nijmegen en Arnhem. Ik hoop heel erg op dat al deze evenementen nog kunnen plaatsvinden op het moment dat het weer mogelijk wordt gemaakt. Gelukkig zijn kranten en de internet nog actief en daar wordt het boek juist heel goed ontvangen met recensies in verschillende blogs en forums, en artikelen in Het Parool, Trouw en binnenkort ook in De Morgen!

Waar kan je het boek verkrijgen nu alle boekenwinkels in Vlaanderen en Nederland gesloten zijn door de Corona-crisis?
In Nederland zijn de boekenwinkels nog open (ja, een andere aanpak) en het staat in ieder geval ook online te koop op bijvoorbeeld bol.com, ook in België leverbaar. Dus als mensen nog een boek willen lezen om een andere perspectief te krijgen over opsluiting: Alle dagen ui!

Bestel Alle dagen uit online »
Profiel B.Carrot »

---