Voor de zomer zat ze nog in onze Graduation Show, vorige week in Hamburg en deze week wordt ze verhoord door Pulp deLuxe. Amber Gyselings heeft het vanavond over haar fascinatie voor spreektaal en over haar vijf jaren aan het KASK.

door Bruno Willaert.

Wat moet de lezer weten over jou?
Ik studeerde net af met een master Illustratie in Gent en woon in het prachtige Deurne. Een groot deel van mijn tijd spendeer ik tussen de boeken. Naast het verzamelen van (veel te veel) boeken ben ik gelukkig ook een fervent lezer. Toch liggen het tekenen en schilderen me meer dan het schrijven. De wereld omzetten in beelden is voor mij een manier om met de chaos en  drukte van alledag om te gaan. Schilderen vormt een rustpunt, een moment voor ontplooiing en tegelijkertijd een uitdaging. Wat me daarnaast typeert is mijn liefde voor kleur en mijn aantrekkingskracht tot flashy combinaties. Het is dan ook geen wonder dat, naast vele stripauteurs, David Hockney mijn grote held is. Zijn optimisme en levensvisie werken aanstekelijk.

De wereld omzetten in beelden is voor mij een manier om met de chaos en drukte van alledag om te gaan.

Vorige week mocht je debuteren op Pulp deLuxe met een deeltje uit je masterproef Binnen is Binnen waarin je eigen anekdotes de revue laat passeren. Hoe is dat idee voor je boek ontstaan?
Dat ik tijdens mijn masterjaar een beeldverhaal wou maken wist ik zeker. Waarover ik wou vertellen, daar had ik geen flauw benul van. Hierdoor ben ik gaan zoeken naar wat me bezighoudt en fascineert. Al snel kwam spreektaal naar boven. Ik noteerde immers al een tijdje grappige woorden, fragmenten uit conversaties of gekke zinsconstructies in kleine notitieboekjes als inspiratiebron. Deze anekdotes vormden het vertrekpunt van mijn beeldverhaal. Ik werkte ze uit en speelde met de volgorde om een narratief en een juiste spanningsboog te bekomen. In het uiteindelijke boek zijn er dus enkele anekdotes overgebleven. Het boek mocht niet louter een aaneenschakeling van anekdotes zijn, het was een proces van veel maken en weggooien.

 

Je gevoel voor beeldtaal is wel treffend bij de pagina’s waarbij je tegen jezelf praat of hoe we het feestje ervaren. Is dat hoe jij de wereld ervaart?
Omdat Binnen is Binnen voor een groot deel over taal gaat was het belangrijk om met beeldtaal te spelen en de rol van taal in de kijker te zetten. Het was voor mezelf een erg interessante oefening om taal, bijna als personage, in het boek te weven. Tijdens het maakproces mocht ik niet vergeten dat spreektaal immers het oorspronkelijke startpunt van Binnen is Binnen was.

Een moment, zoals het feestje, probeerde ik op een manier vast te leggen waarop ik het zelf ook ervaar. Vaak zijn herinneringen aan zo’n avond zeer fragmentarisch, net als de mensen en zinnen die gezegd zijn bestaan uit flarden.

(lees verder onder de foto)

Hoe kijk je terug naar je jaren aan het KASK? Welke evolutie heb je doorgemaakt als stripmaker?
Die vijf jaar aan het KASK waren best intense jaren en ik ben er nog steeds niet aan uit of ik de manier waarop kunstonderwijs is ingericht zo goed vind. Na een succesvol tweede jaar botste ik in mijn derde jaar tegen een muur. Ik legde mezelf erg veel prestatiedruk op, was het noorden en het vertrouwen in mijn werk volledig kwijt. Op zo’n moment is een schoolconstructie een moeilijke omgeving, je moet immers elke week blijven presteren en je docenten tevreden stellen. Dat tevreden stellen is iets waar ik het als student lastig mee had. In mijn Masterjaar was er dan wel die ademruimte en was het vertrouwen volledig terug. Het was een jaar waarin ik enorm hard heb gewerkt en het plezier in illustratie herontdekte. Tijdens dat laatste jaar ben ik nog het meest geëvolueerd. Het maken van een beeldverhaal legt de druk minder hard op individuele beelden, maar op een geheel, dat was verademend.

 

We hopen die vraag binnenkort achterwege te kunnen laten, maar welke impact heeft Corona uiteindelijk gehad op je opleidingsjaren?
Verrassend genoeg kwam die eerste lockdown als geroepen. Even weg zijn uit de schoolomgeving gaf me de vrijheid die ik nodig had om te evolueren. Overdag werkte ik op de zolder van mijn opa, die zelf in de Ardennen zat, even weg van alle schoolstress. In mijn Masterjaar was het wel jammer dat veel vanop afstand was. Zo was het maakproces van Binnen is Binnen best een eenzaam proces.

Je zat onlangs als enige Vlaamse tekenaar op het Comicfestival Hamburg. Hoe ben je daar terecht gekomen?
Een illustrator die mee instond voor de organisatie van het festival volgde me al een tijdje op sociale media. Zij vroeg me in april of ik geen zin had om tentoon te stellen op het Comicfestival Hamburg en van het één kwam het ander.

 

Wat mogen we nog van je verwachten in de toekomst? Zijn er verdere plannen met Binnen is Binnen?
Binnen is Binnen was een enorm leuk project waaruit ik veel geleerd heb. Het was vooral een zoektocht in vertellen. Wat ik nu graag zou willen onderzoeken is wat ik wil vertellen. Het beeldverhaal blijft dus wel het doel en Binnen is Binnen kan functioneren als startpunt voor iets nieuws. Met een beetje geluk toont een uitgever misschien interesse (lacht).

Binnen is Binnen op Pulp deLuxe »
Profiel Amber Gyselings »

---