Zes jaar na zijn debuut op Pulp deLuxe ligt Assholes, de eerste graphic novel van Bram Algoed in samenwerking met de Amerikaanse scenarist Micah Stahl eindelijk in de winkelrekken. Daarin komen allerlei thema’s aan bod van narcisme en roem over seksisme tot eenzaamheid en (een gebrek aan) verantwoordelijkheidszin. We zochten Bram Algoed op voor een gesprek op zijn favoriete golfterrein.

door Bruno Willaert

Wat moet de lezer weten over jou?
Ik ben een dertigjarige illustrator en stripauteur uit Brussel. Op 24 juni breng ik mijn eerste graphic novel Assholes uit, een samenwerking met de Amerikaanse scenarist Micah Stahl. Wanneer ik niet aan het tekenen ben, kruip ik op de fiets of vergaap ik me aan een goede film. Als je meer wil weten, neem dan eens een kijkje op bramalgoed.be.

Hoe kun je nu een satirisch boek maken over seksistische, racistische, verwerpelijke Assholes, als de president van de Verenigde Staten strooit met oneliners als ‘Grab them by the pussy’?

In je graphic novel Assholes, die je gemaakt hebt samen met de Amerikaanse scenarist Micah Stahl, laat je twee zelf ingenomen tv-presentatoren allerlei narcistische en seksistische wijsheden verkondigen. Vanwaar je fascinatie voor dit soort van figuren?
Wat me intrigeert is de ware aard van dit soort beestjes, en dus niet de opgekuiste versie die we op televisie te zien krijgen. Mensen die als gevolg van hun grote rijkdom of roem niet langer in staat zijn om empathie te tonen. Ze wanen zich onaantastbaar en handelen zonder rekening te houden met de consequenties voor anderen.

 

Het is Micah die in 2014 met deze figuren kwam aanzetten. Om dit even te kaderen, dat is dus het pre-#MeToo-tijdperk, Trump was nog geen kandidaat voor de presidentsverkiezingen en Weinstein kon nog ongestoord zijn gang gaan. Toen we enkele jaren later steun kregen van Literatuur Vlaanderen, vroeg de jury ons om de humor iets snediger te maken. De realiteit had ons immers ingehaald. Hoe kun je nu een satirisch boek maken over seksistische, racistische, verwerpelijke Assholes, als de (intussen) president van de Verenigde Staten strooit met oneliners als ‘Grab them by the pussy’?

Het gebruik van de klare lijn, het uitgekiende kleurgebruik, de paginaopbouw, … Over alles lijkt heel goed nagedacht te zijn in dit boek. Hoe ben je te werk gegaan bij dit boek?
Ik ben heel zorgvuldig te werk gegaan door te beginnen met een maniakale periode, waarbij ik 20 soorten stiftjes op 20 soorten papier heb uitgeprobeerd, op zoek naar de perfecte lijn. Toen ik op het punt van wanhoop stond, ben ik helemaal opnieuw begonnen op een iPad. Ik heb toen de knop omgedraaid en niet meer (of nauwelijks nog) omgekeken.

 

Dat is de korte versie, maar de krankzinnige perfectionist in mij vertelt natuurlijk liever de lange versie. De paginaopbouw was heel belangrijk voor mij: het boek is opgebouwd als een gagstrip met op bijna elke pagina een soort van pointe. Het grootste deel van de tijd is dan ook in mijn storyboard gekropen. De belangrijkste keuze bleek echter het boek een kwart te draaien, zodat Assholes een landscape of italic boek werd. Hierdoor kregen de landschappen van het golfterrein ruimte en konden de golfballen lekker door de pagina’s vliegen.

 

De grafische keuzes komen allemaal voort uit het thema van het boek: schijn, nep, show, gemaakt, geposeerd, plastic. Elk synoniem vat het boek even mooi samen. Vanop een afstand lijkt het boek in de klare lijn getekend, maar als je goed kijkt zie je eigenlijk een knullig onderbroken lijntje. De natuurlandschappen bevatten alleen maar perfect getrimde grasvelden en kort gesnoeide struiken. De pastellen kleuren zorgen er dan weer voor dat alles uit plastic lijkt te bestaan.

 

Via een handig metagrapje (Hole 9) worden we er als lezer nog even aan herinnerd dat Blloan nu onder hetzelfde dak zit van Standaard Uitgeverij en dat jullie boek voorheen moeilijker in het rijtje zou passen van de (bravere) familiestrips waar Standaard Uitgeverij doorgaans een patent op had. Ik neem aan dat de fusie een zegen was voor de publicatie van je boek?
Dit metagrapje is vooral bedoeld als mindfuck voor de lezer, om te testen of ze zelf nog grovere grappen kunnen bedenken dan wijzelf. Ik heb er zo nog niet over nagedacht, maar ik had inderdaad nooit verwacht ooit een strip met de titel Assholes bij Standaard Uitgeverij te kunnen uitgeven, haha.

Waar haal je doorgaans je inspiratie vandaan?
Ik laat me meestal op twee manieren inspireren. Ten eerste houd ik gedurende elk project moodboards bij via Instagram en Pinterest. Naast stripauteurs (Michael Deforge, Mikkel Sommer) kun je hier ook illustratoren (Luna Pan, Vincent Mahé, Charlotte Trouce’s pasteltekeningen!) en schilders in terugvinden (Hiroshi Nagai). Daarnaast ligt er altijd een stapel strips op mijn tekentafel, voornamelijk Franse auteurs (Jeremy Perrodeau, Emile Gleason, Loîc Froissart, Anouk Ricard, Léon Maret, Simon Roussin, etc.), dat dient als studiemateriaal. Hoe bouw je een pagina op? Wat kun je doen met onomatopeeën? Hoe kleur je een spread samenhangend in?

In 2014 debuteerde je reeds op Pulp deLuxe met je afstudeerproject “Na Zondag was het opnieuw Maandag” waarmee je de Plastieken Plunk Publieksprijs won. Waarom heeft je eerste volwaardige boek zolang op zich laten wachten?
Deels omdat ik lang gezocht heb naar een balans tussen werken in opdracht van klanten en werken voor jezelf. Ik durfde geen periodes te reserveren om aan mijn strip te werken, uit schrik om mooie illustratieopdrachten mis te lopen en interessante klanten kwijt te spelen. Anderzijds heb ik onderweg veel teveel getwijfeld. Het duurde dan ook een tijdje voor ik de striptaal onder de knie kreeg. Je mag niet vergeten dat ik in “Na Zondag was het opnieuw Maandag” eigenlijk vals gespeeld heb door een eenvoudige grid (telkens 9 vierkantjes per pagina) te volgen. Hierdoor leer je natuurlijk niet echt een pagina op te bouwen.

 

Wat mogen we nog van je verwachten in de toekomst?
Er ligt heel wat werk op de plank: twee animatieprojecten, freelance opdrachten als illustrator en monteur, en ik ben ook aan een idee voor een nieuwe strip aan het werken. Al hoop ik dat ik deze keer maar 10 soorten stiftjes moet uitproberen.

Tot slot: ben je zelf eigenlijk een golfer?
Absoluut niet. Om mij bij het tekenen te kunnen inleven heb ik toch eens deelgenomen aan een golfinitiatie. Ik had als studiemateriaal al ettelijke uren “golfswing in slow motion” filmpjes bekeken, dus de afslag ging nog wel, maar het putten (wat je eigenlijk bij minigolf doet) was verrassend moeilijk. Een hole-in-one zat er voor mij niet in.

 

Assholes is uitgegeven bij Blloan en ligt vanaf woensdag in de winkel. Een weekje later, op woensdag 1 juli om 19u, is er de boekvoorstelling van Assholes in Grafik in Schaarbeek.
In Stripgids #7 kan je dan weer een hoofdstuk uit het boek lezen.

Profiel Bram Algoed »

---